diff --git a/data/tlg0544/tlg001/tlg0544.tlg001.1st1K-eng1.xml b/data/tlg0544/tlg001/tlg0544.tlg001.1st1K-eng1.xml index 36cff763d..987986d96 100644 --- a/data/tlg0544/tlg001/tlg0544.tlg001.1st1K-eng1.xml +++ b/data/tlg0544/tlg001/tlg0544.tlg001.1st1K-eng1.xml @@ -5990,11 +5990,13 @@ now conclude therewith our Second Book of Outlines.

+
+
+

Concerning the logical division of what is called ‟Philosophy”For the Stoic division of ‟Philosophy” into three parts—logic, physics and ethics—see ii. 13. the foregoing account may suffice by way of outline.

Chapter I.—Of The Physical Division
-

In the Loeb edition of this text, this line appears before chapter one. For alignment purposes, it has been placed in Chatper 1 of Book 3.Concerning the logical division of what is called ‟Philosophy”For the Stoic division of ‟Philosophy” into three parts—logic, physics and ethics—see ii. 13. the foregoing account may suffice by way of outline.

Pursuing the same method of exposition in our investigation of the Physical division of Philosophy, we shall not refute each of their statements in order, @@ -9080,13 +9082,13 @@ But if neither the expert teaches the expert, nor the non-expert the non- expert, nor the non-expert the expert, nor the expert the non-expert, and these are all the alternatives possible, then neither the teacher exists nor the -taught.

-

And if neither the learner nor the teacher exists, -the method of teaching also is abolished.

-
+taught.

+
Chapter XXX.—Does There Exist Any Method Of Learning? +
+

And if neither the learner nor the teacher exists, the method of teaching also is abolished.

And it is no less disputed on the following grounds. The method of teaching comes to exist either by ocular evidence @@ -9179,15 +9181,13 @@ Yet even were one to grant, as an act of bounty, that this visionary art of living is imparted to someone, it will show itself to be hurtful to its possessors, and a cause of perturbation, rather than beneficial.

-

Thus, for instance—to take a few arguments out -of many by way of example—the art of living might -be thought to benefit the wise man by furnishing -him with temperanceFor the Stoic definition of this virtue cf. Adv. Phys. i. 153. It denotes ‟self-mastery” by which the rational self (or ‟Logos”) overcomes the irrational appetites and passions. in his impulses towards good -and repulsions from evil.

+
Chapter XXXI.—Does The Art Of Living Benefit Its Possessor? +
+

Thus, for instance—to take a few arguments out of many by way of example—the art of living might be thought to benefit the wise man by furnishing him with temperanceFor the Stoic definition of this virtue cf. Adv. Phys. i. 153. It denotes ‟self-mastery” by which the rational self (or ‟Logos”) overcomes the irrational appetites and passions. in his impulses towards good and repulsions from evil.

He, then, who is termed by them a temperate sage is called temperate either in virtue of his never feeling the impulse towards good diff --git a/data/tlg0544/tlg001/tlg0544.tlg001.1st1K-grc1.xml b/data/tlg0544/tlg001/tlg0544.tlg001.1st1K-grc1.xml index 7eea94410..e4ab2882e 100644 --- a/data/tlg0544/tlg001/tlg0544.tlg001.1st1K-grc1.xml +++ b/data/tlg0544/tlg001/tlg0544.tlg001.1st1K-grc1.xml @@ -85,11 +85,14 @@ License -

Text encoded in accordance with the latest EpiDoc standards (January 2014)

- - - - + + +

This pointer pattern extracts book, chapter, and section.

 + +

This pointer pattern extracts book and chapter.

 + +

This pointer pattern extracts book.

 + @@ -102,61 +105,64 @@ License -
+ +
ΠΨΠΩΝΕΙΩΝ ΨΠΟΤΨΠΩΣΕΩΝ +
ΤΩΝ ΕΙΣ TPIA ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ.

Τάδε ἔνεστιν ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Πυρρωνείων ὑποτυπώσεων·

-

α’ περὶ τῆς ἀνωτάτω διαφορᾶς τῶν φιλοσοφιῶν

-

β’ περὶ τῶν λόγων τῆς σκέψεως

-

γ’ περὶ τῶν ὀνομασιῶν αὐτῆς

-

δ’ τίς ἔννοια σκέψεως

-

ἑ περὶ τοῦ σκεπτικοῦ

-

s' περὶ τῶν ἀρχῶν αὐτῆς

-

ζ’ εἰ δογματίζει ὁ σκεπτικός

-

ἡ εἰ αἵρεσιν ἔχει

-

θ’ εἰ φυσιολογεῖ

-

ἴ’ εἰ ἀναιρεῖ τὰ φαινόμενα

-

ία περὶ τοῦ κριτηρίου τῆς σκέψεως

-

ιβ’ περὶ τοῦ τέλους αὐτῆς

-

ιγ’ περὶ τῶν ὁλοσχερῶν τρόπων τῆς σκέψεως

-

ιδ’ περὶ τῶν δέκα τρόπων

-

ιε' περὶ τῶν πέντε τρόπων

-

ις’ περὶ τῶν δύο τρόπων

-

ιζ’ τίνες τρόποι <τῆς> τῶν αἰτιολογικῶν

-

ἴη περὶ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν

-

ιθ’ περὶ τῆς ‘οὐ μᾶλλον᾿ <φωνῆς>

-

κ’ περὶ ἀφασίας

-

κα' περὶ τοῦ ‘τάχα’ καὶ τοῦ ‘ἒξεστι’· καὶ τοῦ ‘ἐνδέχεται’

-

κβ’ περὶ τοῦ ‘ἐπέχω’

+

α′ περὶ τῆς ἀνωτάτω διαφορᾶς τῶν φιλοσοφιῶν

+

β′ περὶ τῶν λόγων τῆς σκέψεως

+ +

γ′ περὶ τῶν ὀνομασιῶν αὐτῆς

+

δ′ τίς ἔννοια σκέψεως

+

ε′ περὶ τοῦ σκεπτικοῦ

+

ς′ περὶ τῶν ἀρχῶν αὐτῆς

+

ζ′ εἰ δογματίζει ὁ σκεπτικός

+ +

η′ εἰ αἵρεσιν ἔχει

+

θ′ εἰ φυσιολογεῖ

+

ι′ εἰ ἀναιρεῖ τὰ φαινόμενα

+

ια′ περὶ τοῦ κριτηρίου τῆς σκέψεως

+

ιβ′ περὶ τοῦ τέλους αὐτῆς

+ +

ιγ′ περὶ τῶν ὁλοσχερῶν τρόπων τῆς σκέψεως

+

ιδ′ περὶ τῶν δέκα τρόπων

+

ιε′ περὶ τῶν πέντε τρόπων

+

ις′ περὶ τῶν δύο τρόπων

+

ιζ′ τίνες τρόποι <τῆς> τῶν αἰτιολογικῶν

+ +

ιη′ περὶ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν

+

ιθ′ περὶ τῆς ‘οὐ μᾶλλον᾿ <φωνῆς>

+

κ′ περὶ ἀφασίας

+

κα′ περὶ τοῦ ‘τάχα’ καὶ τοῦ ‘ἒξεστι’· καὶ τοῦ ‘ἐνδέχεται’

+

κβ′ περὶ τοῦ ‘ἐπέχω’

Argiimentum primi libri in codicibus misere foedatum correxi secundum titulos 3 διανωτάτω G 15 ὁλοσχερῶς L 19 τίνες τρόποι τῶν αἰτιολογουμένων ἀνατροπῆς G 21 περὶ τοῦ οὐδὲν μᾶλλον G || φωνῆς addidi 23 περὶ τοῦ ἔξεστι καὶ τοῦ τάχα G - - -

κγ΄ περὶ τοῦ ῾οὐδὲν ὁρίζω᾿

-

κδ΄ περὶ τοῦ ῾πάντα ἐστὶν ἀόριστα’

-

κε΄ περὶ τοῦ ῾πάντα ἐστὶν ἀκατάληπτα᾿

-

κζ΄ περὶ τοῦ ῾ἀκαταληπτῶ᾿ <καἲ ῾οὐ καταλαμβάνω>᾿

-

κζ΄ περὶ τοῦ ῾παντὶ <λόγῳ λόγον ἲσον ἀντικεῖσθαι >᾿

-

κη΄ παραπήγματα περὶ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν

-

κθ΄ εἰ ἡ σκεπτικὴ ὁδός ἐστιν ἐπὶ τὴν Ἡρακλείτειον φιλοσοφίαν

-

λ΄ εἰ διαφέρειἡ Δημοκρέτειος αἵρεσις τῆς σκέψεως

-

λα΄ εἰ διαφέρει ἡ Κυρηναϊκὴ τῆς σκέψεως

-

λβ΄ εἰ διαφέρει ἡ Πρωταγόρειος τῆς σκέψεως

-

λγ΄ εἰ διαφέρει τῶν Ἀκαδημιῶν ἡ σκέψις

-

λδ΄ εἰ ἡ κατὰ τὴν ἰατρικὴν ἐμπειρία ἡ αὐτή ἐστι τῇ σκέψει

-

α΄ περὶ τῆς ἀνωτάτω διαφορᾶς τῶν φιλοσοφιῶν.

-
- -
- +

κγ′ περὶ τοῦ ῾οὐδὲν ὁρίζω᾿

+

κδ′ περὶ τοῦ ῾πάντα ἐστὶν ἀόριστα’

+

κε′ περὶ τοῦ ῾πάντα ἐστὶν ἀκατάληπτα᾿

+

κζ′ περὶ τοῦ ῾ἀκαταληπτῶ᾿ <καἲ ῾οὐ καταλαμβάνω>᾿

+

κζ′ περὶ τοῦ ῾παντὶ <λόγῳ λόγον ἲσον ἀντικεῖσθαι >᾿

+

κη′ παραπήγματα περὶ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν

+

κθ′ εἰ ἡ σκεπτικὴ ὁδός ἐστιν ἐπὶ τὴν Ἡρακλείτειον φιλοσοφίαν

+

λ′ εἰ διαφέρειἡ Δημοκρέτειος αἵρεσις τῆς σκέψεως

+

λα′ εἰ διαφέρει ἡ Κυρηναϊκὴ τῆς σκέψεως

+

λβ′ εἰ διαφέρει ἡ Πρωταγόρειος τῆς σκέψεως

+

λγ′ εἰ διαφέρει τῶν Ἀκαδημιῶν ἡ σκέψις

+

λδ′ εἰ ἡ κατὰ τὴν ἰατρικὴν ἐμπειρία ἡ αὐτή ἐστι τῇ σκέψει

+
+
+ α′ περὶ τῆς ἀνωτάτω διαφορᾶς τῶν φιλοσοφιῶν. +

Τοῖς ζητοῦσί τι πρᾶγμα ἢ εὕρεσιν ἐπακολουθεῖν εἰκὸς ἢ ἄρνησιν εὑρέσεως καὶ ἀκαταληψίας ὁμολογίαν ἢ ἐπιμονὴν ζητήσεως.

@@ -187,14 +193,13 @@ correxi secundum titulos 3 διανωτάτω G 15 ὁλοσχερῶς L — ἀντικεῖσθαι om. G 6 τῆς σκεπτικῆς φωνῆς G 11 ὁ πρωταγόρειος τῆς σκέψεως εἰ διαφέρει ἡ scr.: ὁ G 13 τὴν om. B Textus 13 ὑποτυπωτικῶς om. T 14 προειπόντες Τ (predicentes): -προσειπ’. G - - - -

β’ περὶ τῶν λόγων τῆς σκέψεως.

-
+προσειπ’. G
-
+ +
+ β′ περὶ τῶν λόγων τῆς σκέψεως. +
+

Τῆς σκεπτικῆς οὖν φιλοσοφίας ὁ μὲν λέγεται καθόλου λόγος ὁ δὲ εἰδικός, καὶ καθόλου μὲν ἐν ᾧ τὸν χαρακτῆρα τῆς σκέψεως ἐκτιθέμεθα, λέγοντες τίς ἔννοια αὐτῆς καὶ τίνες ἀρχαὶ καὶ τίνες λόγοι, τί τε κριτήριον καὶ τί τέλος, @@ -207,10 +212,12 @@ Textus 13 ὑποτυπωτικῶς om. T 14 προειπόντες Τ (predice περὶ τοῦ καθόλου δὴ πρῶτον διαλάβωμεν λόγου, ἀρξάμενοι τῆς ὑφηγήσεως ἀπὸ τῶν τῆς σκεπτικῆς ἀγωγῆς ὀνομάτων.

-

γ’ Περὶ τῶν ὀνομασιῶν τῆς σκεπτικῆς.

-
-
+
+ +
+ γ′ Περὶ τῶν ὀνομασιῶν τῆς σκεπτικῆς. +

Ἡ σκεπτικὴ τοίνυν ἀγωγὴ καλεῖται μὲν καὶ ζητητικὴ ἀπὸ ἐνεργείας τῆς κατὰ τὸ ζητεῖν καὶ σκέπτεσθαι, καὶ ἐφεκτικὴ ἀπὸ τοῦ μετὰ τὴν ζήτησιν περὶ τὸν σκεπτόμενον γινομένου πάθους, καὶ ἀπορητικὴ ἤτοι ἀπὸ τοῦ περὶ παντὸς @@ -218,9 +225,11 @@ Textus 13 ὑποτυπωτικῶς om. T 14 προειπόντες Τ (predice πρὸς συγκατάθεσιν ἢ ἄρνησιν, καὶ Πυρρώνειος ἀπὸ τοῦ φαίνεσθαι ἡμῖν τὸν Πύρρωνα σωματικώτερον καὶ ἐπιφανέστερον τῶν πρὸ αὐτοῦ προσεληλυθέναι τῇ σκέψει.

-

δ’ Τί ἐστι σκέψις.

+
+
+ δ′ Τί ἐστι σκέψις.

Ἒστι δὲ ἡ σκεπτικὴ δύναμις ἀντιθετικὴ φαινομένων τε καὶ νοουμένων καθ’ οἱονδήποτε τρόπον, ἀφ’ ἧς ἐρχόμεθα διὰ τὴν ἐν τοῖς ἀντικειμένοις @@ -260,17 +269,21 @@ om. Gen. 11 προσελ. LM: προελ. 13/14 τρόπον MEAB: οὔτε αἴρομέν τι οὔτε τίθεμεν. ‘ἀταρακία’ δέ ἐστι ψυχῆς ἀοχλησία καὶ γαληνότης. πῶς δὲ τῇ ἐποχῇ συνεισέρχεται ἡ ἀταραξία, ἐν τοῖς περὶ τέλους (§ 25 — 30) ὑπομνήσομεν.

-

ἑ Περὶ τοῦ σκεπτικοῦ.

+
+
+ ε′ Περὶ τοῦ σκεπτικοῦ.

Καὶ ὁ Πυρρώνειος δὲ φιλόσοφος δυνάμει τῇ τῆς σκεπτικῆς ἀγωγῆς ἐννοίᾳ συναποδέδοται· ἔστι γὰρ ὁ μετέχων ταύτης τῆς δυνάμεως.

-

ς΄ Περὶ ἀρχῶν τῆς σκέψεως.

-
+
+
+ ς′ Περὶ ἀρχῶν τῆς σκέψεως.
+

Ἀρχῆν δὲ τῆς σκεπτικῆς αἰτιώδη μέν φαμεν εἶναι τὴν ἐλπίδα τοῦ ἀταρακτήσειν· οἱ γὰρ μεγαλοφυεῖς τῶν ἀνθρώπων ταρασσόμενοι διὰ τὴν ἐν τοῖς πράγμασιν ἀνωμαλίαν, @@ -287,10 +300,13 @@ MEAB: τῆ L 9 οἱ γὰρ MEAB: οἱ μὲν L 11 μᾶλλον χρῆ Μ< συστάσεως δὲ τῆς σκεπτικῆς ἐστιν ἀρχὴ μάλιστα τὸ λόγῳ λόγον ἴσον ἀντικεῖσθαι· ἀπὸ γὰρ τούτου καταπαντὶ λήγειν δοκοῦμεν εἰς τὸ μὴ δογματίζειν.

-

ζ΄ Εἰ δογματίζει ὁ σκεπτικός.

+
+
+ ζ′ Εἰ δογματίζει ὁ σκεπτικός.
+

Λέγομεν δὲ μὴ δογματίζειν τὸν σκεπτικὸν οὐ κατ’ ἐκεῖνο τὸ σημαινόμενον τοῦ δόγματος καθ’ ὃ δόγμα εἶναί φασί τινες κοινότερον τὸ εὐδοκεῖν τινι πράγματι (τοῖς γὰρ κατὰ φαντασίαν κατηναγκασμένοις πάθεσι συγκατατίθεται @@ -330,10 +346,12 @@ om. EAB τῶν τὸ ἑαυτῷ φαινόμενον λέγει καὶ τὸ πάθος ἀπαγγέλλει τὸ ἑαυτοῦ ἀδοξάστως, μηδὲν περὶ τῶν ἔξωθεν ὑποκειμένων διαβεβαιούμενος.

-

ἡ εἰ αἵρεσιν ἔχει ὁ σκεπτικός.

+
-
+
+ η′ εἰ αἵρεσιν ἔχει ὁ σκεπτικός. +

Ὁμοίως δὲ φερόμεθα καὶ ἐν τῷ ἐρωτᾶσθαι εἰ αἵρεσιν ἔχει ὁ σκεπτικός. εἰ μὲν <γάρ> τις αἵρεσιν εἷναι πρόσκλισιν δόγμασι πολλοῖς ἀκολουθίαν ἔχουσι @@ -351,10 +369,13 @@ om. EAB τινι λόγῳ κατὰ τὸ φαινόμενον ὑποδεικνύντι ἡμῖν τὸ ζῆν πρὸς τὰ πάτρια ἔθη καὶ τοὺς νόμους καὶ τἀς ἀγωγὰς καὶ τὰ οἰκεῖα πάθη.

-

θ’ εἰ φυσιολογεῖ ὁ σκεπτικός.

+
+
+ θ′ εἰ φυσιολογεῖ ὁ σκεπτικός.
+

Παραπλήσια δὲ λέγομεν καὶ ἐν τῷ ζητεῖν εἰ φυσιολογητέον τῷ σκεπτικῷ· ἕνεκα μὲν γὰρ τοῦ μετὰ βεβαίου πείσματος ὃς ἀποφαίνεσθαι περί τινος τῶν κατὰ τὴν φυσιολογίαν @@ -369,12 +390,14 @@ om. EAB p. 5, 23/24: δόγμα τινὶ ἅδ’. Gen. 16 φάσκοι EABT (dicat) 18 δοκεῖν fort. secl. 21 αἵρεσιν <δέ> EAB 25 παραπλήσια καί om. EAB +

+
- -

ι’ εἰ ἀναιροῦσι τὰ φαινόμενα οἱ σκεπτικοί.

-
- + +
+ ι′ εἰ ἀναιροῦσι τὰ φαινόμενα οἱ σκεπτικοί.
+

Οἱ δὲ λέγοντες ὅτι ἀναιροῦσι τὰ φαινόμενα οἱ σκεπτικοὶ ἀνήκοοι μοι δοκοῦσιν εἶναι τῶν παρ’ ἡμῖν λεγομένων· τὰ γὰρ κατὰ φαντασίαν παθητικὴν ἀβουλήτως ἡμᾶς ἄγοντα εἰς συγκατάθεσιν οὐκ ἀνατρέπομεν, ὧς καὶ ἒμπροσθεν @@ -396,10 +419,13 @@ p. 5, 23/24: δόγμα τινὶ ἅδ’. Gen. 16 φάσκοι EABT (dicat) τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν ὑφαρπάζειν, πῶς οὐ χρὴ ὑφορᾶσθαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἀδήλοις, ὥστε μὴ κατακολουθοῦντας αὐτῷ προπετεύεσθαι;

-

ία περὶ τοῦ κριτηρίου τῆς σκεπτικῆς.

+
-
+
+ ια′ περὶ τοῦ κριτηρίου τῆς σκεπτικῆς. +
+

ὅτι δὲ τοῖς φαινομένοις προσέχομεν, δῆλον ἀπὸ τῶν λεγομένων ἡμῖν περὶ τοῦ κριτηρίου τῆς σκεπτικῆς ἀγωγῆς. κριτήριον δὲ λέγεται διχῶς, τό τε εἰς πίστιν ὑπάρξεως ἢ ἀνυπαρξέας λαμβανόμενον, περὶ οὗ ἐν τῷ ἀντιρρητικῷ λέξομεν @@ -440,10 +466,13 @@ EAB Gen. 19 αὐτῶν L 24 οὖν EAB 26/27 λέγομεν κρτήριον βιωτικῶς ὡς ἀγαθὸν τὸ δὲ ἀσεβεῖν ὡς φαῦλον, τεχνῶν δὲ διδασκαλίᾳ καθ᾿ ἣν οὐκ ἀνενέργητοί ἐσμεν ἐν αἷς παραλαμβάνομεν τέχναις. ταῦτα δὲ πάντα φαμὲν ἀδοξάστως.

-

ιβ΄ τί τὸ τέλος τῆς σκεπτικῆς.

+
+
+ ιβ′ τί τὸ τέλος τῆς σκεπτικῆς.
+

Τούτοις ἀκόλουθον ἂν εἴη καὶ περὶ τοῦ τέλους τῆς σκεπτικῆς ἀγωγῆς διεξελθεῖν. ἔστι μὲν οὖν τέλος τὸ οὗ χάριν πάντα πράττεται ἢ θεωρεῖται, αὐτὸ δὲ οὐδενὸς ἓνεκα, @@ -505,11 +534,13 @@ EAB μὲν τοῖς δοξαστοῖς ἀταραξίαν τέλος εἶναί φαμεν τοῦ σκεπτικοῦ, ἐν δὲ τοῖς κατηναγκασμένοις μετριοπάθειαν. τινὲς δὲ τῶν δοκίμων σκεπτικῶν προσέθηκαν τούτοις καὶ -τὴν ἐν ταῖς ζητήσεσιν ἐποχήν. -ιγ’ περὶ τῶν ὁλοσχερῶν τρόπων τῆς ἐποχῆς.

-
+τὴν ἐν ταῖς ζητήσεσιν ἐποχήν.

+
+ +
+ ιγ′ περὶ τῶν ὁλοσχερῶν τρόπων τῆς ἐποχῆς. +
-

Επεὶ δὲ τὴν ἀταραξίαν ἀκολουθεῖν ἐφάσκομεν τῇ περὶ πάντων ἐποχῇ, ἀκόλουθον ἂν εἴη λέγειν ὅπως ἡμῖν ἡ ἐποχὴ 27 et pluribus T 28 καὶ <τὸ> LEAB edd. Gen. (sic) e Yesontino 409 vel cognato aliquo libro 22 a (in @@ -558,10 +589,12 @@ titulo): σκέψεως Gen. 23 ἐπεὶ M: ἐπὶ LEAB 24 ἂν εἴη οὔτε περὶ τοῦ πλήθους οὔτε περὶ τῆς δυνάμεως αὐτῶν διαβεβαιούμενος· ἐνδέχεται γὰρ αὐτοὺς καὶ σαθροὺς εἶναι καὶ πλείους τῶν λεχθησομένων.

-

ἰδ’ περὶ τῶν δέκα τρόπων.

+
-
+
+ ιδ′ περὶ τῶν δέκα τρόπων. +

Παραδίδονται τοίνυν συνήθως παρὰ τοῖς ἀρχαιοτέροις σκεπτικοῖς τρόποι, δι’ ὧν ἡ ἐποχὴ συνάγεσθαι δοκεῖ, 27 post φαινόμενα add. ἢ EAB, post νοούμενα add. ἢ @@ -2019,10 +2052,13 @@ EAB 21 λέγῃ Bekk.: λέγει GT (dicit) 22 ᾖ add. T τῆς φύσεως τῶν ἐκτὸς ὑποκειμένων πραγμάτων ἐπέχειν ἡμᾶς ἀνάγκη. οὕτω μὲν οὖν διὰ τῶν δέκα τρόπων κατ’ παταλήγομεν εἰς τὴν ἐποχήν.

-

ιε' περὶ τῶν πέντε τρόπων.

+
-
+
+ ιε′ περὶ τῶν πέντε τρόπων. +
+

οἱ δὲ νεώτεροι σκεπτικοὶ παραδιδόασι τρόπους τῆς ἐποχῆς πέντε τούσδε, πρῶτον τὸν ἀπὸ τῆς διαφωνίας, δεύτερον τὸν εἰς ἄπειρον ἐκβάλλοντα, τρίτον τὸν ἀπὸ τοῦ πρός τι, τέταρτον τὸν ὑποθετικόν, πέμπτον τὸν διάλληλον. @@ -2146,10 +2182,12 @@ et modus Τ 20 erit Τ πέντε τρόποι· οὓς ἐκτίθενται οὐκ ἐκβάλλοντες τοὺς δέκα τρόπους, ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ ποικιλώτερον καὶ διὰ τούτων σὺν ἐκείνοις ἐλέγχειν τὴν τῶν δογματικῶν προπέτειαν.

-

ις' τίνες οἱ δύο τρόποι.

-
+
+ +
+ ις′ τίνες οἱ δύο τρόποι. +
-

Παραδιδόασι δὲ καὶ δύο τρόπους ἐποχῆς ἑτέρους· ἐπεὶ γὰρ πᾶν τὸ καταλαμβανόμενον ἤτοι ἐξ ἑαυτοῦ καταλαμκατασκευασμένων 25 EB: κατεσκευασμένων A 28 sermo erit Τ 29 ἔσται καὶ om. T 4 ὑπὸ ML: ἀπὸ EAB 8 ὁ @@ -2184,11 +2222,12 @@ a Τ 16 καὶ om. EAB || τούτων Τ (per hos): τοῦτο G φαινομένου, σημείων δὲ καὶ δίχα ἀποδείξεως διατρεπομένων, καθάπερ ἐν τοῖς ἑξῆς εἰσόμεθα. τοσαῦτα μὲν οὖν καὶ περὶ τῶν τρόπων τῆς ἐποχῆς ἐπὶ τοῦ παρόντος ἀρκέσει λελέχθαι.

-

ιζ' τίνες τρόποι τῆς τῶν αἰτιολογικῶν -ἀνατροπῆς.

-
-
+
+ +
+ ιζ′ τίνες τρόποι τῆς τῶν αἰτιολογικῶν ἀνατροπῆς. +

Ὥσπερ δὲ τούς τρόπους <τῆς> ἐποχῆς παραδίδομεν, οὕτω καὶ τρόπους ἐκτίθενταί τινες, καθ’ οὓς ἐν ταῖς κατὰ μέρος αἰτιολογίαις διαποροῦντες ἐφιστῶμεν τοὺς δογματικοὺς διὰ @@ -2263,20 +2302,24 @@ convenientia Τ 6 ἀπαρκοῖεν Kayser: ἀπαρκοῦσι GT (sufficiu τὸ πρὸς τὴν φύσιν, ἢ ἐξ ὑποθέσεως τι λαμβάνων ἐπισχεθήσεται. ἔστιν οὖν καὶ διὰ τούτων ἐλέγχειν ἴσως τὴν τῶν δογματικῶν ἐν ταῖς αἰτιολογίαις προπέτειαν.

-

ιη΄ περὶ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν.

-
-
+
+ +
+ ιη′ περὶ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν. +

Ἐπεὶ δὲ ἑκάστῳ χρώμενοι τούτων τε καὶ τῶν τῆς ἐποχῆς τρόπων ἐπιφθεγγόμεθα φωνάς τινας τῆς σκεπτικῆς διαθέσεως καὶ τοῦ περὶ ἡμᾶς πάθους μηνυτικάς, οἷον λέγοντες ῾οὐ μᾶλλον᾿ ῾οὐδὲν ὁριστέον᾿ καὶ ἄλλας τινάς, ἀκόλουθον ἂν εἴη καὶ περὶ τούτων ἑξῆς διαλαβεῖν. ἀρξώμεθα δὲ ἀπὸ τῆς ῾οὐ μᾶλλον.᾿

-

ιθ΄ περὶ τῆς ῾οὐ μᾶλλον᾿ φωνῆς.

-
+
-
+ +
+ ιθ′ περὶ τῆς ῾οὐ μᾶλλον᾿ φωνῆς. +

Ταύτην τοίνυν ὁτὲ μὲν ὡς ἔφην προφερόμεθα, ὁτὲ δὲ οὕτως ῾οὐδὲν μᾶλλον᾿· οὐ γὰρ ὥς τινες ὐπολαμβάνουσι, τὴν μὲν ῾οὐ μᾶλλον᾿ ἐν ταῖς εἰδικαῖς ζητήσεσι @@ -2341,13 +2384,12 @@ add T. (propositum est enim nohis) 29 fort. περὶ ταύτης? ροῦμεν. κἀκεῖνο δὲ χρὴ γινώσκειν, ὅτι προφερόμεθα τὴν ‘οὐδὲν μᾶλλον᾿ φωνὴν οὐ διαβεβαιούμενοι περὶ τοῦ πάντως ὑπάρχειν αὐτὴν ἀληθῆ καὶ βεβαίαν, ἀλλὰ κατὰ τὸ -φαινόμενον ἡμῖν καὶ περὶ αὐτῆς λέγοντες.

+φαινόμενον ἡμῖν καὶ περὶ αὐτῆς λέγοντες.

-

κ’ περὶ ἀφασίας.

-
- +
+ κ′ περὶ ἀφασίας.

Περὶ δὲ τῆς ἀφασίας λέγομεν τάδε. φάσις καλεῖται διῶς, κοινῶς καὶ ἰδίως, κοινῶς μὲν ἡ δηλοῦσα θέσιν @@ -2367,12 +2409,12 @@ add T. (propositum est enim nohis) 29 fort. περὶ ταύτης? τοῦτο πεπόνθαμεν. κἀκεῖνο χρὴ μνημονεύειν, ὅτι μηδὲν τιθέναι μηδὲ ἀναιρεῖν φαμεν τῶν κατὰ τὸ ἄδηλον δογματικῶς λεγομένων· τοῖς γὰρ κινοῦσιν ἡμᾶς παθητικῶς -καὶ ἀναγκαστικῶς ἄγουσιν εἰς συγκατάθεσιν εἴκομεν.

-

κα περὶ τοῦ ‘τάχα᾿ · καὶ τοῦ ‘ἔξεστι᾿ · καὶ τοῦ -‘ἐνδέχεται᾿.

+καὶ ἀναγκαστικῶς ἄγουσιν εἰς συγκατάθεσιν εἴκομεν.

-
+
+ κα′ περὶ τοῦ ‘τάχα᾿ · καὶ τοῦ ‘ἔξεστι᾿ · καὶ τοῦ ‘ἐνδέχεται᾿. +

Τὸ δὲ ‘τάχα’ καὶ ‘οὐ τάχα καὶ ‘ἔξεστι’ καὶ ‘οὐκ ἔξεστι᾿ καὶ ‘ἐνδέχεται’ καὶ ‘οὐκ ἐνδέχεται’ παραλαμβάνομεν ἀντὶ τοῦ ‘τάχα μὲν ἔστιν τάχα δ’ οὐκ ἔστιν’ καὶ, ἔξεστι @@ -2393,14 +2435,14 @@ add T. (propositum est enim nohis) 29 fort. περὶ ταύτης? 31 post κοινῶς inser. τε L 1 ἄρνησιν AB 2/3 σημαῖνον (sic) L 5 ἐλέγομεν T (dicebamus) 6 οὔτε T (neque): οὐδὲ G τοῦ ἀδήλου dub. Bekk. 22 μονομαχοῦμεν EAB 23 ταὐτὰ -Pappenheim dubit. +Pappenheim dubit.

- -

κβ' περὶ τοῦ ‘ἐπέχω’.

-
-
+
+ κβ′ περὶ τοῦ ‘ἐπέχω’. +
+

Τὸ δὲ ‘ἐπέχω’ παραλαμβάνομεν ἀντὶ τοῦ ‘οὐκ ἔχω εἰπεῖν τίνι χρὴ τῶν προκειμένων πιστεῦσαι ἢ τίνι ἀπιστῆσατ’, δηλοῦντες ὅτι ἴσα ἡμῖν φαίνεται τὰ πράγματα πρὸς πίστιν καὶ ἀπιστίαν. καὶ εἰ μὲν ἴσα ἐστίν, οὐ διαβεβαιούμεθα· @@ -2408,10 +2450,12 @@ Pappenheim dubit. πίπτει, λέγομεν. καὶ ἡ ἐποχὴ δὲ εἴρηται ἀπὸ τοῦ ἐπέχεσθαι τὴν διάνοιαν ὧς μήτε τιθέναι τι μήτε ἀναιρεῖν διὰ τὴν ἰσοσθένειαν τῶν ζητουμένων.

-

κγ' περὶ τοῦ ‘οὐδὲν ὁρίζω᾿.

-
-
+
+ +
+ κγ′ περὶ τοῦ ‘οὐδὲν ὁρίζω᾿. +

Περὶ δὲ τοῦ ‘οὐδὲν ὁρίζω᾿ ταῦτα φαμέν. ὁρίζειν εἶναι νομίζομεν οὐχὶ τὸ ἀπλῶς λέγειν τι, ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα ἄδηλον προφέρεσθαι μετὰ συγκαταθέσεως. οὕτω γὰρ οὐδὲν ὁρίζων ὁ σκεπτικὸς τάχα εὑρεθήσεται, οὐδὲ αὐτὸ τὸ @@ -2423,9 +2467,11 @@ Pappenheim dubit. τοῦτο δέ φησι λέγων τὸ ἑαυτῷ φαινόμενον περὶ τῶν προκειμένων ἀπαγγελτικῶς, οὐ δογματικῶς μετὰ πεποιθήσεως ἀποφαινόμενος, ἀλλ’ ὃ πάσχει διηγούμενος.

-

κδ' περὶ τοῦ ‘πάντα ἐστὶν ἀόριστα᾿.

-
+
+ +
+ κδ′ περὶ τοῦ ‘πάντα ἐστὶν ἀόριστα᾿.

Καὶ ἡ ἀοριστία δὲ πάθος διανοίας ἐστί, καθ’ ὃ οὔτε αἴρομέν τι οὔτε τίθεμεν τῶν δογματικῶς ζητουμένων, τουτέστι τῶν ἀδήλων. ὅταν οὖν λέγῃ ὁ σκεπτικὸς ‘πάντα @@ -2446,10 +2492,10 @@ Pappenheim dubit. ἐμοὶ φαίνεται᾿ , ὡς εἶναι τὸ λεγόμενον τοιοῦτον ‘ὅσα ἐπῆλ- θον τῶν <παρὰ τοῖς> δογματικοῖς ζητουμένων, τοιαῦτά μοι φαίνεται ὡς μηδὲν αὐτῶν τοῦ μαχομένου προύχειν μοι -δοκεῖν κατὰ πίστιν ἢ ἀπιστίαν.

-

κε' περὶ τοῦ ‘πάντα ἐστὶν ἀκατάληπτα᾿.

-
- +δοκεῖν κατὰ πίστιν ἢ ἀπιστίαν.

+ +
+ κε′ περὶ τοῦ ‘πάντα ἐστὶν ἀκατάληπτα᾿.

Οὕτω δὲ φερόμεθα καὶ ὅταν λέγωμεν ‘πάντα ἐστὶν ἀκατάληπτα·’ καὶ γὰρ τὸ ‘πάντα’ ὁμοίως ἐξηγούμεθα καὶ @@ -2462,19 +2508,19 @@ Pappenheim dubit. ὅτι ἄχρι νῦν οὐδὲν κατέλαβον ἐκείνων ἐγὼ διὰ τὴν τῶν ἀντικειμένων ἰσοσθένειαν· ὅθεν καὶ τὰ εἰς περιτροπὴν φερόμενα πάντα ἀπᾴδοντα εἶναι δοκεῖ μοι τῶν ὑφ’ -ἡμῶν ἀπαγγελλομένων.

-

κς' περὶ τοῦ ‘ἀκαταληπτῶ’ καὶ ‘οὐ κατ αλαμβάνω’.

-
- +ἡμῶν ἀπαγγελλομένων.

+ +
+ κς′ περὶ τοῦ ‘ἀκαταληπτῶ’ καὶ ‘οὐ κατ αλαμβάνω’.

Καὶ ἡ ‘ἀκαταληπτῶ’ δὲ καὶ ἡ ‘οὐ καταλαμβάνω’ φωνὴ πάθους οἰκείου ἐστὶ δηλωτική, καθ’ ὃ ἀφίσταται ὁ σκεπτικὸς ὡς πρὸς τὸ παρὸν τοῦ τιθέναι τι τῶν ζητουμένων ἀδήλων ἢ ἀναιρεῖν, ὡς ἔστι δῆλον ἐκ τῶν προειρημένων -ἡμῖν περὶ τῶν ἄλλων φωνῶν.

-

κζ' περὶ τοῦ παντὶ λόγῳ λόγον ἴσον ἀντικεῖσθαι.

-
- +ἡμῖν περὶ τῶν ἄλλων φωνῶν.

+ +
+ κζ′ περὶ τοῦ παντὶ λόγῳ λόγον ἴσον ἀντικεῖσθαι.

Ὅταν δὲ λέγωμεν ‘παντὶ λόγῳ λόγος ἴσος ἀντίκειται’, παντὶ μὲν λέγομεν τῷ ὑφ’ ἡμῶν διεξωδευμένῳ, λόγον δέ @@ -2485,7 +2531,6 @@ Pappenheim dubit. Bekk. 32 ἐμοὶ <φαίνεται> Kayser coll. p. 45, 296, 26. 2 τὰ om. EAB || τοῖς om. M 9 ἡ ὑπολαμβάνω EAB 14 ἴσος om. T - κῶς, τουτέστι περὶ ἀδήλου, καὶ οὐ πάντως τὸν ἐκ γημμάτων καὶ ἐπιφορᾶς ἀλλὰ τὸν ὁπωσοῦν κατασκευάζοντα. ‘ἴσον @@ -2515,10 +2560,10 @@ Bekk. 32 ἐμοὶ <φαίνεται> Kayser coll. p. 45, ἀπείπῃ τὴν περὶ αὐτοῦ ζήτησιν, καὶ τῆς φαινομένης αὐτοῖς ἀταραξίας, ἣν νομίζουσι παρυφίστασθαι τῇ περὶ πάντων ἐποχῇ, καθὼς ἔμπροσθεν ὑπεμνήσαμεν (ξ 29), -σφαλῇ προπετευσάμενος.

-

κη' παραπήγματα ὑπὲρ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν.

-
- +σφαλῇ προπετευσάμενος.

+ +
+ κη′ παραπήγματα ὑπὲρ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν.

Περὶ τοσούτων ἀρκέσει τῶν φωνῶν ὧς ἐν ὑποτυπώσει διεξελθεῖν, ἄλλως τε καὶ ἐπεὶ ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν εἰρημένων δυνατόν ἐστι λέγειν καὶ περὶ τῶν παραλελειμμένων. περὶ @@ -2564,11 +2609,10 @@ scriptas cum illis) : ἐμπεριγρ. G εἶναι καὶ τῶν παρακειμένων αὐτῇ φιλοσοφιῶν τὴν πρὸς αὐτὴν διάκρισιν συντόμως ἐπελθεῖν, ἴνα σαφέστερον τὴν ἐφεκτικὴν ἀγωγὴν κατανοήσωμεν. ἀρξώμεθα δὲ ἀπὸ -τῆς Ἡρακλειτείου φιλοσοφίας.

-

κθ' ὅτι διαφέρει ἡ σκεπτικὴ ἀγωγὴ τῆς -Ἡρακλειτ<εί>ου φιλοσοφίας.

-
- +τῆς Ἡρακλειτείου φιλοσοφίας.

+ +
+ κθ′ ὅτι διαφέρει ἡ σκεπτικὴ ἀγωγὴ τῆς Ἡρακλειτ<εί>ου φιλοσοφίας.

Ὅτι μὲν οὖν αὕτη διαφέρει τῆς ἡμετέρας ἀγωγῆς, πρόδηλον· ὁ μὲν γὰρ Ἡράκλειτος περὶ πολλῶν ἀδήλων ἀποφαίνεται @@ -2618,11 +2662,10 @@ Kayser: καλῶς GT (pene) 29 τὰ μέρη GT (partes): malim τὰς ἄτοπον δέ ἐστι τὸ τὴν μαχομένην ἀγωγὴν ὁδὸν εἶναι λέγειν τῆς αἱρέσεως ἐκείνης ᾗ μάχεται· ἄτοπον ἄρα τὸ τὴν σκεπτικὴν ἀγωγὴν ἐπὶ τὴν Ἡρακλείτειον φιλοσοφίαν ὁδὸν -εἷναι λέγειν.

-

λ' τίνι διαφέρει ἡ σκεπτικὴ ἀγωγὴ τῆς Δημοκριτείου -φιλοσοφίας.

-
- +εἷναι λέγειν.

+ +
+ λ′ τίνι διαφέρει ἡ σκεπτικὴ ἀγωγὴ τῆς Δημοκριτείου φιλοσοφίας.

Αλλὰ καὶ ἡ Δημοκρίτειος φιλοσοφία λέγεται κοινωνίαν ἔχειν πρὸς τὴν σκέψιν, ἐπεὶ δοκεῖ τῇ αὐτῇ ὕλῃ ἡμῖν 16 τούτους ML: αὐτούς EAB: ad quos ita dicimus T @@ -2648,10 +2691,10 @@ Kayser: καλῶς GT (pene) 29 τὰ μέρη GT (partes): malim τὰς κενόν᾿ . ‘ἐτεῇ’ μὲν γὰρ λέγει ἀντὶ τοῦ ‘ἀληθείᾳ’· κατ’ ἀλήθειαν δὲ ὑφεστάναι λέγων τάς τε ἀτόμους καὶ τὸ κενὸν ὅτι διενήνοχεν ἡμῶν, εἰ καὶ ἀπὸ τῆς ἀνωμαλίας τῶν φαινομένων -ἄρχεται, περιττόν οἶμαι λέγειν.

-

λα' τίνι διαφέρει τῆς Κυρηναϊκῆς ἡ σκέψις.

-
- +ἄρχεται, περιττόν οἶμαι λέγειν.

+ +
+ λα′ τίνι διαφέρει τῆς Κυρηναϊκῆς ἡ σκέψις.

Φασὶ δέ τινες ὅτι ἡ Κυρηναικὴ ἀγωγὴ ἡ αὐτή ἐστι τῇ σκέψει, κάκείνη τὰ πάθη μόνα φησὶ καταλαμβάνεσθαι. @@ -2662,11 +2705,10 @@ Kayser: καλῶς GT (pene) 29 τὰ μέρη GT (partes): malim τὰς ὑπομένει ὁ διαβεβαιούμενος τέλος εἶναι τὴν ἡδονήν, ὡς ἐν τῷ περὶ τοῦ τέλους (Ξ 25 — 30 ἐπελογισάμην. εἶτα ἡμεῖς μὲν ἐπέχομεν ὅσον ἐπὶ τῷ λόγῳ περὶ τῶν ἐκτὸς ὑποκειμένων, -οἱ δὲ Κυρηναϊκοὶ ἀποφαίνονται φύσιν αὐτὰ ἔχειν ἀκατάληπτον.

-

λβ' τίνι διαφέρει τῆς Πρωταγορείου ἀγωγῆς ἡ -σκέψις.

-
+οἱ δὲ Κυρηναϊκοὶ ἀποφαίνονται φύσιν αὐτὰ ἔχειν ἀκατάληπτον.

+
+ λβ′ τίνι διαφέρει τῆς Πρωταγορείου ἀγωγῆς ἡ σκέψις.

Καὶ ὁ Πρωταγόρας (A 14 Diels) δὲ βούλεται πάντων χρημάτων εἶναι μέτρον τὸν ἄνθρωπον, τῶν μὲν @@ -2715,13 +2757,11 @@ Kayser: καλῶς GT (pene) 29 τὰ μέρη GT (partes): malim τὰς 11 μέτρον — 14 ἔστιν om. EAB 15 οὕτως LEABT (ita): διὰ τοῦτο M 15 διὸ — IG Πυρρ. om. Τ 22 τὰς addidi coll. p. 49,31. 30 τὸν T (praeter naturam hahentem): -τοὺς G +τοὺς G

-

λγ' τίνι διαφέρει τῆς Ἀκαδημαϊκῆς φιλοσοφίας -ἡ σκέψις.

- - +
+ λγ′ τίνι διαφέρει τῆς Ἀκαδημαϊκῆς φιλοσοφίας ἡ σκέψις.

Φᾶσί μέντοι τινὲς ὅτι ἡ Ἀκαδημαϊκὴ φιλοσοφία ἡ αὐτή ἐστι τῇ σκέψει· διόπερ ἀκόλουθον ἂν εἴη καὶ περὶ τούτου @@ -2979,11 +3019,11 @@ om. T cf. p. 56,1 ἐπεδείκνυε γὰρ ὅτι παρὰ Πλάτωνι κεῖται τὰ τῶν Στωικὼν δόγματα. ὡς πρόδηλον εἶναι τὴν τῆς σκεπτικῆς ἀγωγῆς διαφορὰν πρός τε τὴν τετάρτην καὶ τὴν πέμπτην -καλουμένην Ἀκαδημίαν.

-

λδ' εἰ ἡ κατὰ τὴν ἰατρικὴν ἐμπειρία ἡ αὐτή ἐστι -τῇ σκέψει.

-
+καλουμένην Ἀκαδημίαν.

+
+ λδ′ εἰ ἡ κατὰ τὴν ἰατρικὴν ἐμπειρία ἡ αὐτή ἐστι τῇ σκέψει. +

Ἐπεὶ δὲ καὶ τῇ ἐμπειρίᾳ τῇ κατὰ τὴν ἰατρικὴν αἱρέσει τὴν αὐτὴν εἶναι λέγουσί τινες τὴν σκεπτικὴν φιλοσοφίαν, γνωστέον ὅτι, εἴπερ ἡ ἐμπειρία ἐκείνη περὶ τῆς ἀκαταληψίας @@ -3057,43 +3097,49 @@ utitur) 5/6 ea que convenientia esse videntur T 7 ὑπεμίμνῃσκον Bekk.: ὑπομιμνῆσκον LT (memorans): ὑπομιμνήσκων EABM 11 τεκμαιρομένους LMT (argumentantes): τ’ εκμαιρο μέν ὁ ἲς EAB

- +
+
ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ ΥΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ TPIA ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΝ.

Τάδε ἔνεστιν ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Πυρρωνείων ὑποτυπώσεων.

-

ἁ εἰ δύναται ζητεῖν ὁ σκεπτικός περὶ τῶν λεγομένων παρὰ + +

α′ εἰ δύναται ζητεῖν ὁ σκεπτικός περὶ τῶν λεγομένων παρὰ τοῖς δογματικοῖς

-

β' πόθεν ἀρκτέον τῆς πρὸς τοὺς δογματικούς ζητήσεως

-

γ΄ περὶ κριτηρίου

-

δ΄ εἰ ἔστι κριτήριον ἀληθείας

-

ε΄ περὶ τοῦ ὑφ’ οὖ

-

ς΄ περὶ τοῦ δι’ οὖ

-

ζ΄ περὶ τοῦ καθ’

-

η΄ περὶ ἀληθοῦς καὶ ἀληθείας

-

θ΄ εἰ ἔστι τι φύσει ἀληθές

-

ι΄ περὶ σημείου

-

ια΄ εἰ ἔστι τι σημεῖον ἐνδεικτικόν

-

ιβ΄ περὶ

-

ιγ΄ εἰ ἔστιν

-

ιδ΄ περὶ συλλογισμῶν

-

ιε΄ περὶ ἐπαγωγῆς

-

ις΄ περὶ ὅρων

-

ιζ΄ περὶ

-

ιη΄ περὶ τῆς ὀνόματος εἰς σημαινόμενα διαιρέσεως

-

ιθ΄ εἰ διαιρεῖται ὅλον εἰς μέρη

-

κ΄ περὶ γενῶν καὶ εἰδῶν

-

κα΄ περὶ κοινῶν συμβεβηκότων

-

κβ΄ περὶ

-

ἁ εἰ δύναται ζητεῖν ὁ σκεπτικός περὶ τῶν λεγομένων - παρὰ τοῖς δογματικοῖς.

-
-
+

β′ πόθεν ἀρκτέον τῆς πρὸς τοὺς δογματικούς ζητήσεως

+

γ′ περὶ κριτηρίου

+

δ′ εἰ ἔστι κριτήριον ἀληθείας

+ +

ε′ περὶ τοῦ ὑφ’ οὖ

+

ς′ περὶ τοῦ δι’ οὖ

+

ζ′ περὶ τοῦ καθ’

+

η′ περὶ ἀληθοῦς καὶ ἀληθείας

+

θ′ εἰ ἔστι τι φύσει ἀληθές

+ +

ι′ περὶ σημείου

+

ια′ εἰ ἔστι τι σημεῖον ἐνδεικτικόν

+

ιβ′ περὶ

+

ιγ′ εἰ ἔστιν

+

ιδ′ περὶ συλλογισμῶν

+ +

ιε′ περὶ ἐπαγωγῆς

+

ις′ περὶ ὅρων

+

ιζ′ περὶ

+

ιη′ περὶ τῆς ὀνόματος εἰς σημαινόμενα διαιρέσεως

+

ιθ′ εἰ διαιρεῖται ὅλον εἰς μέρη

+ +

κ′ περὶ γενῶν καὶ εἰδῶν

+

κα′ περὶ κοινῶν συμβεβηκότων

+

κβ′ περὶ

+ +
+ α′ εἰ δύναται ζητεῖν ὁ σκεπτικός περὶ τῶν λεγομένων παρὰ τοῖς δογματικοῖς. +

Ἐπεὶ δὲ τὴν ζήτησιν τὴν πρὸς τοὺς δογματικοὺς μετήλθομεν, ἕκαστον τῶν μερῶν τῆς καλουμένης φιλοσοφίας συντι 5 τι ζητεῖν B II 19/20 συντόμως G: celeriter T @@ -3254,11 +3300,10 @@ EAB 3 ἀπείργωνται LT (prohibeantur): ἀπείργονται MEAB τρία εἶναι λεγόντων, περὶ ἧς οὐκ ἂν εἴη προσῆκον πλείω διεξιέναι, τὴν δόξαν τῶν δοκούντων τελειότερον ἀνενῦν στράφθαι κατὰ τὸ ἴσον ἐκθέμενοι κατ’ αὐτὴν προσάξομεν -τὸν λόγον.

-

β' πόθεν ἀρκτέον τῆς πρὸς τούς τοὺς δογματικοὺς -ζητήσεως.

-
- +τὸν λόγον.

+ +
+ β′ πόθεν ἀρκτέον τῆς πρὸς τούς τοὺς δογματικοὺς ζητήσεως.

Οἱ Στωικοὶ τοίνυν καὶ ἄλλοι τινὲς τρία μέρη τῆς φίλος εἰναι εἶναι λέγουσι, λογικὸν φυσικὸν ἠθικόν· καὶ ἄρχονταί γε τῆς διδασκαλίας ἀπὸ τοῦ λογικοῦ, καίτοι @@ -3266,10 +3311,11 @@ EAB 3 ἀπείργωνται LT (prohibeantur): ἀπείργονται MEAB οἷς ἀκολουθήσαντες ἀδοξάστως, ἐπεὶ τὰ ἐν τοῖς τρισὶ μέρεσι λεγόμενα κρίσεως χρῄζει καὶ κριτηρίου, ὁ δὲ περὶ κριτηρίου λόγος ἐμπεριέχεσθαι δοκεῖ τῷ λογικῷ μέρει, ἀρξώμεθα -ἀπὸ τοῦ περὶ κριτηρίου λόγου καὶ τοῦ λογικοῦ μέρους,

-

γ΄ περὶ κριτηρίου.

-
- +ἀπὸ τοῦ περὶ κριτηρίου λόγου καὶ τοῦ λογικοῦ μέρους,

+ +
+ γ′ περὶ κριτηρίου. +

ἐκεῖνο προειπόντες, ὅτι κριτήριον μὲν λέγεται τό τε ᾧ κρίνεσθαί φασιν ὕπαρξιν καὶ ἀνυπαρξίαν καὶ τὸ ᾧ προσέχοντες βιοῦμεν, πρόκειται δὲ ἡμῖν νῦν περὶ τοῦ @@ -3307,10 +3353,11 @@ edd. 25 vide p. XIII 29 περὶ om.T (in ratione skepseos). 3

Ταῦτα μὲν οὖν ἁρμόζον ἦν ’ίσως προειπεῖν, ἴνα ἐννοήσωμεν, περὶ οὗ ἡμῖν ἐστιν ὁ λόγος· λοιπὸν δὲ ἐπὶ τὴν ἀντίρρησιν χωρῶμεν τὴν πρὸς τοὺς λέγοντας προπετῶς κατειληφέναι -τὸ κριτήριον τῆς ἀληθείας, ἀπὸ τῆς διαφωνίας ἀρξάμενοι.

-

δ’ εἰ ὑπάρχει τι κριτήριον ἀληθείας.

-
- +τὸ κριτήριον τῆς ἀληθείας, ἀπὸ τῆς διαφωνίας ἀρξάμενοι.

+ + +
+ δ′ εἰ ὑπάρχει τι κριτήριον ἀληθείας.

Τῶν διαλαβόντων τοίνυν περὶ κριτηρίου οἱ μὲν εἶναι τοῦτο ἀπεφήναντο, ὡς οἱ Στωικοὶ καὶ ἄλλοι τινές, οἱ δὲ @@ -3364,9 +3411,10 @@ T (iudicahilem) cf. p. 37, 33 sqq, 63, 25; ἐπικρίνεται G ἐν μέρει τὴν ἀκαταληψίαν αὐτοῦ παραστήσομεν· οὕτω γὰρ ἐμμέθοδος ἄμα καὶ τέλειος ἡμῖν ὁ λόγος ἔσται. ἀρξώμεθα δὲ ἀπὸ τοῦ ὑφ’ οὗ· δοκεῖ γάρ πως συναπορεῖσθαι -τούτω καὶ τὰ λοιπά.

-ε΄ περὶ τοῦ ὑφ’ οὗ. -
+τούτω καὶ τὰ λοιπά.

+ +
+ ε′ περὶ τοῦ ὑφ’ οὗ.

Ὁ ἄνθρωπος τοίνυν δοκεῖ μοι, ὅσον ἐπὶ τοῖς λεγομένοις ὑπὸ τῶν δογματικῶν, οὐ μόνον ἀκατάληπτος, ἀλλὰ καὶ @@ -3694,10 +3742,11 @@ textu, γρ. χρ. πρ. i. m. B 23 οἱ — 25 συμφ. om. M 24 αὐτῷ o ἐν τούτοις· ἵνα δὲ μηδὲ τὴν εἰδικὴν ὡς πρὸς ἕκαστον ἀντίρρησιν φεύγειν δοκῶμεν, ὀλίγα καὶ περὶ αὐτῶν ἐξ ἐπιμέτρου λέξομεν. πρότερον δὲ περὶ τοῦ κριτηρίου τοῦ δι’ οὗ -καλουμένου διαλεξόμεθα.

-ς΄ περὶ τοῦ δι᾿ οὗ. -
- +καλουμένου διαλεξόμεθα.

+ + +
+ ς′ περὶ τοῦ δι᾿ οὗ.

Πολλὴ μὲν οὖν καὶ ἄπειρος σχεδὸν ἡ περὶ αὐτὸ γέγονε διαφωνία παρὰ τοῖς δογματικοῖς· ἡμεῖς δὲ πάλιν τοῦ ἐμμεθόδου @@ -3963,10 +4012,10 @@ iudicahunt T πάσαις ταῖς αἰσθήσεσι καὶ ταῖς διανοίαις κρίνειν δυνησόμεθα, μήτε εἰσόμεθα ποίαις μὲν δεῖ κρίνειν, ποίαις δὲ μή, οὐχ ἕξομεν δι’ οὗ κρινοῦμεν τὰ πράγματα ὥστε καὶ διὰ -ταῦτα ἀνύπαρκτον ἂν εἴη τὸ κριτήριον τὸ δι’ οὗ.

-’ς περὶ τοῦ καθ’ ὅ. -
- +ταῦτα ἀνύπαρκτον ἂν εἴη τὸ κριτήριον τὸ δι’ οὗ.

+ +
+ ζ′ περὶ τοῦ καθ’ ὅ.

Ἴδωμεν οὖν ἑξῆς περὶ τοῦ κριτηρίου καθ’ ὃ κρίνεσθαι λέγουσι τὰ πράγματα. πρῶτον τοίνυν ἐκεῖνο ἔστιν εἰπεῖν περὶ αὐτοῦ, ὅτι <......> ἀνεπινόητός ἐστιν ἡ @@ -4105,10 +4154,10 @@ scr. μὴ 11 τά secL τινα deleverat Bekk.): aliquas res Τ 12 ὅτι ἀληθεῖς εἰσι διαβεβαιούμενοι οὔτε ὅτι πιθανώτεροι τῶν ἐναντίων, ἀλλὰ διὰ τὴν φαινομένην ἴσην πιθανότητα τούτων τε τῶν λόγων καὶ τῶν παρὰ τοῖς δογματικοῖς κειμένων -τὴν ἐποχὴν συνάγοντες.

-η΄ περὶ ἀληθοῦς καὶ ἀληθείας. -
- +τὴν ἐποχὴν συνάγοντες.

+ +
+ η′ περὶ ἀληθοῦς καὶ ἀληθείας.

Εἰ μέντοι καὶ δοίημεν καθ᾿ ὑπόθεσιν εἶναίτι τῆς ἀληθείας κριτήριον, ἄχρηστον εὑρίσκεται καὶ μάταιον, ἐὰν ὐπομνήσωμεν @@ -4158,10 +4207,10 @@ scr. μὴ 11 τά secL τινα deleverat Bekk.): aliquas res Τ 12 ἀρκεῖν ἡγούμεθα. ὥσπερ γὰρ τείχους θεμελίῳ κατενεχθέντι καὶ τὰ ὑπερκείμενα πάντα συγκαταφέρεται, οὕτω τῇ τοῦ ἀληθοῦς ὑποστάσει διατρεπομένῃ καὶ αἱ κατὰ μέρος -τῶν δογματικῶν εὑρεσιλογίαι συμπεριγράφονται.

-θ’ εἰ ἔστι τι φύσει ἀληθές. -
- +τῶν δογματικῶν εὑρεσιλογίαι συμπεριγράφονται.

+ +
+ θ′ εἰ ἔστι τι φύσει ἀληθές.

Διαφωνίας τοίνυν οὔσης περὶ τοῦ ἀληθοῦς παρὰ τοῖς δογματικοῖς, ἐπεί τινες μέν φασιν εἶναί τι ἀληθές, τινὲς δὲ μηδὲν εἶναι ἀληθές, οὐκ ἐνδέχεται τὴν διαφωνίαν ἐπικρῖναι, @@ -4317,10 +4366,10 @@ enim Τ 2 δι’ om. L 3 τὸ add. Gen. καταλαμβάνεσθαι καὶ κρατύνεσθαι δοκεῖ, διὰ βραχέων ὑπομνήσομεν, ὅτι καὶ περὶ τοῦ σημείου καὶ περὶ τῆς ἀποδείξεως ἐπέχειν προσήκει. ἀρξώμεθα δὲ ἀπὸ σημείου· -καὶ γὰρ ἡ ἀπόδειξις τῷ γένει σημεῖον εἶναι δοκεῖ.

-ἴ’ περὶ σημείου. -
- +καὶ γὰρ ἡ ἀπόδειξις τῷ γένει σημεῖον εἶναι δοκεῖ.

+ +
+ ι′ περὶ σημείου.

Τῶν πραγμάτων τοίνυν κατὰ τούς δογματικοὺς τὰ μέν ἐστι πρόδηλα, τὰ δὲ ἄδηλα, καὶ τῶν ἀδήλων @@ -4404,10 +4453,12 @@ quod est): σημαινομένω tw EAB 25/20 ἐναργῶς LT (manifeste): χωρῶμεν, οὐκ ἀνύπαρκτον δεῖξαι τὸ ἐνδεικτικὸν σημεῖον πάντως ἐσπουδακότες, ἀλλὰ τὴν φαινομένην ἰσοσθένειαν τῶν φερομένων λόγων πρός τε τὴν ὕπαρξιν αὐτοῦ καὶ τὴν -ἀνυπαρξίαν ὑπομιμνῄσκοντες. -ιά εἰ ἔστι τι σημεῖον ἐνδεικτικόν.

-
+ἀνυπαρξίαν ὑπομιμνῄσκοντες.

+ + +
+ ια′ εἰ ἔστι τι σημεῖον ἐνδεικτικόν.

Τὸ σημεῖον τοίνυν, ὅσον ἐπὶ τοῖς λεγομένοις περὶ αὐτοῦ παρὰ τοῖς δογματικοῖς, ἀνεπινόητόν ἐστιν. αὐτίκα γοῦν οἱ @@ -4761,10 +4812,10 @@ EB 13 μὴ — 14 τοῦ om. EAB 15 ἀντικειμένων om. T ὡς ὑπεμνήσαμεν, κατὰ τὴν τοῦ λόγου περιτροπήν.

Πλὴν ἀλλ’ οὕτω πιθανῶν καὶ πρὸς τὸ εἶναι σημεῖον καὶ πρὸς τὸ μὴ εἶναι λόγων φερομένων, οὐ μᾶλλον εἶναι -σημεῖον ἢ μὴ εἶναι ῥητέον.

-ιβ' περὶ ἀποδείξεως. -
- +σημεῖον ἢ μὴ εἶναι ῥητέον.

+ +
+ ιβ′ περὶ ἀποδείξεως.

Φανερὸν μὲν οὖν ἐκ τούτων, ὅτι οὐδὲ ἡ ἀπόδειξις ὁμολογούμενόν τι πρᾶγμά ἐστιν· εἰ γὰρ περὶ τοῦ σημείου ἐπέχομεν, καὶ ἡ ἀπόδειξις δὲ σημεῖόν τί ἐστι, καὶ περὶ @@ -4891,10 +4942,10 @@ Fabr. add. θεῶν coll. p. 355, 16, ubi delendum 11 τὴν om. M ὑπὸ τῆς δυνάμεως τῶν λημμάτων, καὶ διὰ τοῦτο εἶναι λέγεται ἀπόδειξις λόγος δι’ ὁμολογουμένων λημμάτων κατὰ συναγωγὴν ἐπιφορὰν ἐκκαλύπτων ἄδηλον. διὰ τούτων μὲν -οὖν σαφηνίζειν εἰώθασι τὴν ἔννοιαν τῆς ἀποδείξεως.

-

ιγ΄ εἰ ἔστιν

-
- +οὖν σαφηνίζειν εἰώθασι τὴν ἔννοιαν τῆς ἀποδείξεως.

+ +
+ ιγ′ εἰ ἔστιν

ὅτι δὲ ἀνύπαρκτός ἐστιν ἡ ἀπόδειξις, ἀπ’ αὐτῶν ὧν λέγουσιν ἐπιλογίζεσθαι δυνατόν, ἕκαστον τῶν περιεχομένων @@ -5526,10 +5577,10 @@ MLEB; καθάπερ AT 16 τοῦτο δὲ T (hoc autem) εἰσιν οἱ ὑπὲρ τῆς ἀποδείξεως λόγοι (ἔστωσαν γάρ), πιθαναὶ δὲ καὶ αἱ πρὸς τὴν ἀπόδειξιν λεγόμεναι ἐπιχειρήσεις, ἐπέχειν ἀνάγκη καὶ περὶ τῆς ἀποδείξεως, μὴ μᾶλλον εἶναι -ἀπόδειξιν ἢ μὴ εἶναι λέγοντας.

-ἰδ’ περὶ συλλογισμῶν. -
- +ἀπόδειξιν ἢ μὴ εἶναι λέγοντας.

+ +
+ ιδ′ περὶ συλλογισμῶν.

Διὸ καὶ περὶ τῶν θρυλουμένων συλλογισμῶν ἴσως περιττόν ἐστιν διεξιέναι, τοῦτο μὲν συμπεριτρεπομένων αὐτῶν τῇ ὑπάρξει τῆς ἀποδείξεως (δῆλον γὰρ ὅτι ἐκείνης μὴ @@ -5672,10 +5723,10 @@ quidem) τρίτον μήτε τὸν τέταρτον μήτε τὸν πέμπτον τῶν ἀναποδείκτων ὅσον ἐπὶ τούτοις ὑπόστασιν ἔχειν.

Τοσαῦτα μὲν καὶ περὶ συλλογισμῶν ἐπὶ τοῦ παρόντος -ἀρκέσει λελέχθαι.

-ἴε περὶ ἐπαγωγῆς. -
- +ἀρκέσει λελέχθαι.

+ +
+ ιε′ περὶ ἐπαγωγῆς.

Εὑπαραίτητον δὲ εἶναι νομίζω καὶ τὸν περὶ ἐπαγωγῆς τρόπον. ἐπεὶ γὰρ ἀπὸ τῶν κατὰ μέρος πιστοῦσθαι βούλονται @@ -5685,10 +5736,10 @@ quidem) τινὰ τῶν παραλειπομένων κατὰ μέρος ἐν τῇ ἐπαγωγῇ· εἰ δὲ πάντα, ἀδύνατα μοχθήσουσιν, ἀπείρων ὄντων τῶν κατὰ μέρος καὶ ἀπεριορίστων. ὥσθ’ οὕτως ἑκατέρωθεν, οἶμαι, -συμβαίνει σαλεύεσθαι τὴν ἐπαγωγήν.

-ἲς περὶ ὄρων. -
- +συμβαίνει σαλεύεσθαι τὴν ἐπαγωγήν.

+ +
+ ις′ περὶ ὄρων.

‘Αλλὰ καὶ ἐπὶ τῇ περὶ ὅρων δὴ τεχνολογίᾳ μέγα φρονοῦσιν οἱ δογματικοί, ἣν τῷ λογικῷ μέρει τῆς καλουμένης @@ -5785,10 +5836,10 @@ MEAB cf. ad p. 105, 8. 9 obviavit Τ τὴν προαίρεσιν τῆς γραφῆς παρίημι νῦν, εἴγε καὶ δοκεῖ διατρέπειν τούς ὅρους <ὅσα ἐν τούτοις περὶ τοῦ ἄχρηστον 24a εἶναι τὸν ὅρον ἐλέγομεν>. Τοσαῦτα μὲν καὶ περὶ ὅρων ἀπόχρη -μοι νῦν λελέχθαι.

-ἵζ’ περὶ διαιρέσεως. -
- +μοι νῦν λελέχθαι.

+ +
+ ιζ′ περὶ διαιρέσεως.

‘Επεὶ δέ τινες τῶν δογματικῶν τὴν διαλεκτικὴν εἶναί φασιν ἐπιστήμην συλλογιστικὴν ἐπαγωγικὴν @@ -5808,11 +5859,11 @@ p. 495,28: ohviavit Τ (cf. ad v. 9) 15 fors. ἀσάφειαν 16 οὐκοῦ suppl. T secutus (destiere diffinitiones quantum in hiis inutilem esse diffinitionem dicimus. Tot) 25 ὄρων MEAB: ὅρον L ἐπαγωγικὴν om. Τ 29 διαιρετικήν T (divisivam) : om. G 3 dinvidunt -T +T

-ἴη περὶ τῆς ὀνόματος εἰς σημαινόμενα διαιρέσεως.

- +
+ ιη′ περὶ τῆς ὀνόματος εἰς σημαινόμενα διαιρέσεως.

Εὐθέως οὖν τἀς ἐπιστήμας τῶν φύσει φασὶν εἶναι, τῶν θέσει δὲ οὐδαμῶς, καὶ εἰκότως. ἡ μὲν γὰρ @@ -5826,10 +5877,11 @@ T ἀεὶ δηλοῦν τε καὶ σημαίνειν), πῶς ἂν δυνατὸν εἴη διαιρετικὴν ὀνόματος εἰς σημαινόμενα ἐπιστήμην εἶναι; ἢ πῶς ἐπιστήμη σημαινόντων τε καὶ σημαινομένων, ὡς -οἴονταί τινες, ἡ διαλεκτικὴ δύναιτ’ ἂν ὑπάρχειν;

-ἴθ’ περὶ ὅλου καὶ μέρους. -
- +οἴονταί τινες, ἡ διαλεκτικὴ δύναιτ’ ἂν ὑπάρχειν;

+ +
+ ιθ′ περὶ ὅλου καὶ μέρους. +

Περὶ δὲ ὅλου καὶ μέρους διαλεξόμεθα μὲν καὶ ἐν τοῖς φυσικοῖς δὴ λεγομένοις ΙΙΙ 98 sqq.), ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος περὶ τῆς λεγομένης διαιρέσεως τοῦ ὅλου εἰς τὰ μέρη αὐτοῦ @@ -5871,10 +5923,10 @@ unum ut V. 26): μίαν G 31 εἶναι om. Τ cf. v. 22 3 γὰρ T

τὰ δὲ αὐτὰ ἀπαντήσεται καὶ ἐπὶ τῶν μεγεθῶν, ὅταν τὸ δεκάπηχυ μέγεθος, εἰ τύχοι, διαιρεῖν ἐθέλοι τις. οὐκ ἐνδέχεται οὖν -’ίσως διαιρεῖν οὐδὲ ὅλον εἰς μέρη.

-κ’ περὶ γενῶν καὶ εἰδῶν. -
- +’ίσως διαιρεῖν οὐδὲ ὅλον εἰς μέρη.

+ +
+ κ′ περὶ γενῶν καὶ εἰδῶν.

Οὐκοῦν ὁ περὶ τῶν γενῶν καὶ τῶν εἰδῶν ὑπολείπεται λόγος, περὶ οὗ πλατύτερον μὲν ἐν ἄλλοις διαλεξόμεθα @@ -6005,10 +6057,10 @@ G 21 τὸ ἄνθρωπον T (hominem esse), coni. Pappenheim: rdj δὲ ψεῦδος. οὐκ ἄρα κοινή ἐστιν ἀμφοτέρων ἡ ‘ἂνθρωπος’ προσηγορία, οὐδὲ ἡ αὐτὴ ἀμφοῖν, ἀλλ’ εἰ ἄρα, ἰδία -ἑκατέρου.

-κα περὶ κοινῶν συμβεβηκότων. -
- +ἑκατέρου.

+ +
+ κα′ περὶ κοινῶν συμβεβηκότων.

Παραπλήσια δὲ λέγεται καὶ περὶ τῶν κοινῶν συμβεβηκότων. εἰ γὰρ ‘ὲν καὶ τὸ αὐτὸ συμβέβηκε Δίωνί τε καὶ Θέωνι τὸ ὁρᾶν, ἐὰν καθ’ ὑπόθεσιν φθαρῇ μὲν Δίων, @@ -6022,10 +6074,10 @@ G 21 τὸ ἄνθρωπον T (hominem esse), coni. Pappenheim: rdj εἷναι· ἐνδέχεται δὲ τοῦ μὲν φθαρέντος τοῦ δὲ περιόντος· οὐκ ἄρα ἡ αὐτή ἐστιν.

Περὶ μὲν οὖν τούτων ἐπὶ τοσοῦτον νῦν ἀρκέσει συν- -τόμως λελέχθαι.

-κβ΄ περὶ σοφισμάτων. -
- +τόμως λελέχθαι.

+ +
+ κβ′ περὶ σοφισμάτων.

Οὐκ ἄτοπον δὲ ἴσως καὶ τῷ περὶ τῶν σοφισμάτων ἐπιστῆσαι λόγῳ διὰ βραχέων, ἐπεὶ καὶ εἰς τὴν τούτων διάλυσιν ἀναγκαίαν εἶναι λέγουσι τὴν διαλεκτικὴν οἱ σεμνύνοντες @@ -6435,72 +6487,75 @@ Laert. VII 62. 10 ἔχοντες — 14 δὲ om. T 17 παιδίων M 18 εἰ τύχοι om. T 20 οἴνους τις EAB ΙΙ λἐγοι λέγει G 31 λρατθνεῖ τυνεῖ Bekk.: κρατύνει GT (confirmat) 1 αὐτοῦ που suspecta -Pappenheimio

+Pappenheimio
- - -
+
-
-ΠYPPΩΝΕΙΩΝ ΥΠΟΤΥΠΩΣΩΝ -ΤΩΝ ΕΙΣ TPIA ΤΟ TPITON. -

Τάδε ἔνεστιν ἐν τῷ τρίτῳ τῶν Πυρρωνείων -ὑποτυπώσεων.

-

α΄ περὶ τοῦ φυσικοῦ μέρους

-

β΄ περὶ ἀρχῶν δραστικῶν

-

γ΄ περὶ θεοῦ

-

δ΄ περὶ αἰτίου

-

ε΄ εἴ ἐστι τὶ τινὸς αἴτιον

-

ς΄ περὶ ἀρχῶν ὑλικῶν

-

ζ΄ εἰ καταληπτὰ τὰ σώματα

-

η΄ περὶ κράσεως

-

θ΄ περὶ κινήσεως

-

ι΄ περὶ τῆς μεταβατικῆς κινήσεως

-

ια΄ περὶ αὐξήσεως καὶ μειώσεως

-

ιβ΄ περὶ ἀφαιρέσεως καὶ προσθέσεως

-

ιγ΄ περὶ μεταθέσεως

-

ιδ΄ περὶ ὅλου καὶ μέρους

-

ιε΄ περὶ φυσικῆς μεταβολῆς

-

ις΄ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς

-

ιζ΄ περὶ μονῆς

-

ιη΄ περὶ τόπου

-

ιθ΄ περὶ χρόνου

-

κ΄ περὶ ἀριθμοῦ

-

κα΄ περὶ τοῦ ἠθικοῦ μέρους

-

κβ΄ τί ἐστι φύσει ἀγαθὸν καὶ κακὸν καὶ ἀδιάφορον

-

κγ΄ εἰ ἔστι τι τούτων φύσει

-

κδ΄ τί ἐστιν ἡ λεγομένη τέχνη περὶ βίον

-

κε΄ εἰ ἔστι τέχνη περὶ βίον

-

κς΄ εἰ γίνεται ἐν ἀνθρώποις ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη

-

λζ΄ εἰ διδακτή ἐστιν ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη

+
+
+ΠYPPΩΝΕΙΩΝ ΥΠΟΤΥΠΩΣΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ TPIA ΤΟ TPITON. +

Τάδε ἔνεστιν ἐν τῷ τρίτῳ τῶν Πυρρωνείων ὑποτυπώσεων.

+

α′ περὶ τοῦ φυσικοῦ μέρους

+

β′ περὶ ἀρχῶν δραστικῶν

+

γ′ περὶ θεοῦ

+

δ′ περὶ αἰτίου

+

ε′ εἴ ἐστι τὶ τινὸς αἴτιον

+

ς′ περὶ ἀρχῶν ὑλικῶν

+

ζ′ εἰ καταληπτὰ τὰ σώματα

+

η′ περὶ κράσεως

+

θ′ περὶ κινήσεως

+

ι′ περὶ τῆς μεταβατικῆς κινήσεως

+

ια′ περὶ αὐξήσεως καὶ μειώσεως

+

ιβ′ περὶ ἀφαιρέσεως καὶ προσθέσεως

+

ιγ′ περὶ μεταθέσεως

+

ιδ′ περὶ ὅλου καὶ μέρους

+

ιε′ περὶ φυσικῆς μεταβολῆς

+

ις′ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς

+

ιζ′ περὶ μονῆς

+

ιη′ περὶ τόπου

+

ιθ′ περὶ χρόνου

+

κ′ περὶ ἀριθμοῦ

+

κα′ περὶ τοῦ ἠθικοῦ μέρους

+

κβ′ τί ἐστι φύσει ἀγαθὸν καὶ κακὸν καὶ ἀδιάφορον

+

κγ′ εἰ ἔστι τι τούτων φύσει

+

κδ′ τί ἐστιν ἡ λεγομένη τέχνη περὶ βίον

+

κε′ εἰ ἔστι τέχνη περὶ βίον

+

κς′ εἰ γίνεται ἐν ἀνθρώποις ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη

+

κζ′ εἰ διδακτή ἐστιν ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη

5 et 6 inverso ordine leguntur in G 26 τίς B - -

κη εἰ ἔστι τι διδασκόμενον

-

κθ΄ εἰ ἔστιν ὁ διδάσκων καὶ ὁ μανθάνων

-

λ΄ εἰ ἔστι τις μαθήσεως τρόπος

-

λα΄ εἰ ὠφελεῖ ἡ περὶ τὸν βιὸν τέχνη τὸν ἔχοντα αὐτήν

-

λβ΄ διὰ τὶ ὁ σκεπτικὸς ἐνίοτε ἀμυδρούς ταῖς πιθανότησιν

-

ἐρωτᾶν ἐπιτηδεύει λόγους.

-
+ +

κη′ εἰ ἔστι τι διδασκόμενον

+

κθ′ εἰ ἔστιν ὁ διδάσκων καὶ ὁ μανθάνων

+

λ′ εἰ ἔστι τις μαθήσεως τρόπος

+

λα′ εἰ ὠφελεῖ ἡ περὶ τὸν βιὸν τέχνη τὸν ἔχοντα αὐτήν

+

λβ′ διὰ τὶ ὁ σκεπτικὸς ἐνίοτε ἀμυδρούς ταῖς πιθανότησιν ἐρωτᾶν ἐπιτηδεύει λόγους.

+
-
-

Περὶ μὲν <οὖν> τοῦ λογικοῦ μέρους τῆς λεγομένης φιλοσοφίας -ὧς ἐν ὑποτυπώσει τοιαῦτα ἀρκούντως λέγοιτο ἂν·

-

ἁ περὶ τοῦ φυσικοῦ μέρους.

+
+
+ +

Περὶ μὲν <οὖν> τοῦ λογικοῦ μέρους τῆς λεγομένης φιλοσοφίας ὧς ἐν ὑποτυπώσει τοιαῦτα ἀρκούντως λέγοιτο ἂν·

+ +
+ α′ περὶ τοῦ φυσικοῦ μέρους. +

Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον τῆς συγγραφῆς καὶ τὸ φυσικὸν μέρος αὐτῆς ἐπιόντες οὐ πρὸς ἕκαστον τῶν λεγομένων αὐτοῖς κατὰ τόπον ἀντεροῦμεν, ἀλλὰ τὰ καθολικώτερα κινεῖν ἐπιχειρήσομεν, οἶς συμπεριγράφεται καὶ τὰ λοιπά. -ἀρξώμεθα δὲ ἀπὸ τοῦ περὶ ἀρχῶν λόγου.

-β΄ περὶ ἀρχῶν δραστικῶν. +ἀρξώμεθα δὲ ἀπὸ τοῦ περὶ ἀρχῶν λόγου.

+ +
+ β′ περὶ ἀρχῶν δραστικῶν. +

Καὶ ἐπειδὴ παρὰ τοῖς πλείστοις συμπεφώνηται τῶν ἀρχῶν τὰς μὲν ὑλικὰς εἶναι, τὰς δὲ δραστικὰς, ἀπὸ τῶν δραστικῶν τὴν ἀρχὴν τοῦ λόγου ποιησόμεθα· ταύτας γὰρ καὶ κυριωτέρας - τῶν ὑλικῶν φασιν εἶναι.

-γ’ περὶ θεοῦ. -
- + τῶν ὑλικῶν φασιν εἶναι.

+ +
+γ′ περὶ θεοῦ.

Οὐκοῦν ἐπεὶ θεὸν εἶναι δραστικώτατον αἴτιον οἱ πλείους ἀπεφήναντο, πρότερον περὶ θεοῦ σκοπήσωεν, ἐκεῖνο προει- § 1 ~ adv. dogm. III 4 —12. @@ -6648,10 +6703,10 @@ Pasquali 13 δὲ G: γὰρ Τ (enim) λέγοντες κακῶν αἴτιον τὸν θεὸν εἷναι φήσουσιν, τινῶν δὲ ἢ καὶ μηδενὸς προνοεῖν αὐτὸν λέγοντες ἤτοι βάσκανον τὸν θεὸν ἢ ἀσθενῆ λέγειν ἀναγκασθήσονται, ταῦτα δέ ἐστιν -ἀσεβούντων προδήλως.

-δ’ περὶ αἰτίου. -
- +ἀσεβούντων προδήλως.

+ +
+δ′ περὶ αἰτίου.

Ἲνα δὲ μὴ καὶ ἡμᾶς βλασφημεῖν ἐπιχειρήσωσιν οἱ δογματικοὶ δι’ ἀπορίαν τοῦ πραγματικῶς ἡμῖν ἀντιλέγειν, @@ -6709,9 +6764,10 @@ cf. V. 29 1 τι et τις om. T τὸ ἀποτέλεσμα ὂν οὐ δύναται προηγεῖσθαι αὐτοῦ ὧς αἴτιον. -ἐν δὲ τῇ περὶ αὐτῶν διαπορήσει τοιάδε λέγομεν.

-εἴ ἐστι τὶ τινὸς αἴτιον. -
+ἐν δὲ τῇ περὶ αὐτῶν διαπορήσει τοιάδε λέγομεν.

+ +
+ ε′ εἴ ἐστι τὶ τινὸς αἴτιον.

Πιθανόν ἐστιν εἶναι τὸ αἴτιον· πῶς γὰρ ἂν αὔξησις @@ -6866,9 +6922,11 @@ coniecerat Kayser ἀπόδειξιν ὁμολογουμένως ἡμῶν ἐχόντων, ὧς ἔμπροσθεν παρεστήσαμεν, ἐπέχειν ἀνάγκη καὶ περὶ τῆς ὑποστάσεως τοῦ αἰτίου, μὴ μᾶλλον εἶναι ἢ μὴ εἶναί τι αἴτιον λέγοντας -ὅσον ἐπὶ τοῖς λεγομένοις ὑπὸ τῶν δογματικῶν.

-’ς περὶ ὑλικῶν ἀρχῶν. -
+ὅσον ἐπὶ τοῖς λεγομένοις ὑπὸ τῶν δογματικῶν.

+ +
+ς′ περὶ ὑλικῶν ἀρχῶν. +

Περὶ μὲν οὖν τῆς δραστικῆς τοσαῦτα νῦν ἀρκέσει λελέχθαι· συντόμως δὲ καὶ περὶ τῶν ὑλικῶν καλουμένων @@ -6968,9 +7026,10 @@ Bekk. dubit. 11 ἀληθὴς EABT (vera): ἀληθὲς ML κατενεχθήσεται ἢ ἐπὶ ἀσώματα, ἀρκεῖν ἡγούμεθα ὐπομνῆσαι, ὅτι ἀκατάληπτα μέν ἐστι τὰ σώματα, ἀκατάληπτα δὲ τὰ ἀσώματα· διὰ γὰρ τούτου σαφὲς ἔσται, ὅτι καὶ τὰ -στοιχεῖά ἐστιν ἀκατάληπτα.

-ς΄ εἰ καταληπτὰ τὰ σώματα. -
+στοιχεῖά ἐστιν ἀκατάληπτα.

+ +
+ ζ′ εἰ καταληπτὰ τὰ σώματα.

Σῶμα τοίνυν λέγουσιν εἶναί τινες ὃ οἷόν τε ποιεῖν ἢ πάσχειν. ὅσον δὲ ἐπὶ ταύτῃ τῇ ἐπινοίᾳ ἀκατάληπτόν @@ -7252,10 +7311,10 @@ p. 152 E) γινόμενα μέν, ὄντα δὲ οὐδέποτε καλεῖ μετὰ τὰ στοιχεῖα, εἴγε τούτων τὰ μὲν σώματα, τὰ δὲ ἀσώματα, καὶ περὶ ἀμφοτέρων ἠπόρηται. πλὴν ἀλλὰ τῶν τε δραστικῶν ἀρχῶν καὶ τῶν ὑλικῶν διὰ ταῦτα ἐφεκτῶν οὐσῶν -ἄπορός ἐστιν ὁ περὶ ἀρχῶν λόγος.

-ἡ περὶ κράσεως. -
- +ἄπορός ἐστιν ὁ περὶ ἀρχῶν λόγος.

+ +
+ η′ περὶ κράσεως.

Ἱνα δὲ καὶ ταῦτα παραλίπῃ τις, πῶς ἄρα καὶ γίνεσθαί φασι τὰ συγκρίματα ἐκ τῶν πρώτων στοιχείων, μήτε θίξεως καὶ ἁφῆς ὑπαρχούσης μήτε κράσεως ἢ μίξεως ὅλως; @@ -7353,10 +7412,11 @@ T, del. Kayser || alicui T cf. ad p. 119, 25 22 τοι AB θίξιν παρατιθέμενα ἀλλήλοις τὰ καλούμενα στοιχεῖα μήτε ἀνακιρνώμενα ἢ μιγνύμενα ποιητικὰ τῶν συγκριμάτων εἷναι δύναται, ἀνεπινόητός ἐστιν ἡ κατὰ τούς δογματικούς -φυσιολογία καὶ ὅσον ἐπὶ τούτῳ τῷ λόγῳ.

-θ’ περὶ κινήσεως. -
- +φυσιολογία καὶ ὅσον ἐπὶ τούτῳ τῷ λόγῳ.

+ +
+ θ′ περὶ κινήσεως. +

Πρὸς δὲ τοῖς προειρημένοις ἦν ἐπιστῆσαι τῷ περὶ τῶν κινήσεων λόγῳ, καὶ ὧς ἀδύνατος ἂν εἶναι νομισθείη ἡ κατὰ τοὺς δογματικοὺς φυσιολογία. πάντως γὰρ κατά τινα @@ -7371,10 +7431,10 @@ T, del. Kayser || alicui T cf. ad p. 119, 25 22 τοι AB εἶδος κινήσεως ὁμολογεῖται, σαφὲς ἔσται ὅτι καὶ διδομένων καθ’ ὑπόθεσιν τῶν προειρημένων ἀπάντων μάτην ὁ καλούμενος -φυσικὸς λόγος τοῖς δογματικοῖς διεξώδευται.

-ι΄ περὶ τῆς μεταβατικῆς κινήσεως. -
- +φυσικὸς λόγος τοῖς δογματικοῖς διεξώδευται.

+ +
+ ι′ περὶ τῆς μεταβατικῆς κινήσεως.

Φᾶσί τοίνυν οἱ δοκοῦντες ἐντελέστερον περὶ κινήσεως διειληφέναι (Aristot. Cat. p. 15 a 13) ἐξ εἴδη @@ -7628,10 +7688,10 @@ malim <μέρει> ἀμερεῖ 19 σταδίου LT (stadii): σταδ λόγους τούτους μήτε τὸ φαινόμενον, ᾧ κατακολουθοῦντες εἰσάγουσι τὴν ὑπόστασιν τῆς κινήσεως, δυνάμενοι διατρέπειν, πειν, ὅσον ἐπὶ τῇ ἀντιθέσει τῶν τε φαινομένων καὶ τῶν -λόγων, ἐπέχομεν περὶ τοῦ πότερον ἔστι κίνησις ἢ οὐκ ἔστιν.

-ία περὶ αὐξήσεως καὶ μειώσεως. -
- +λόγων, ἐπέχομεν περὶ τοῦ πότερον ἔστι κίνησις ἢ οὐκ ἔστιν.

+ +
+ ια′ περὶ αὐξήσεως καὶ μειώσεως.

Τῷ δὲ αὐτῷ χρώμενοι λογισμῷ καὶ περὶ αὐξήσεως τε καὶ περὶ μειώσεως ἐπέχομεν· ἡ γὰρ ἐνάργεια δοκεῖ τὴν ὑπόστασιν αὐτῶν εἰσάγειν, ἣν οἱ λόγοι διατρέπειν @@ -7663,10 +7723,10 @@ alio Τ (ἐν ἑτέρῳ?) 29 γενομένης Bekk.: γινομένης G< πρὸς δὲ τούτοις, εἰ ἡ μὲν μείωσις γίνεται κατὰ ἀφαίρεσιν, ἡ δὲ αὔξησις κατὰ πρόσθεσιν, οὐδὲν δέ ἐστιν οὔτε ἀφαίρεσις οὔτε πρόσθεσις, οὐκοῦν οὐδὲ ἡ μείωσις οὐδὲ -ἡ αὔξησις ἔστι τι.

11a -ιβ΄ περὶ ἀφαιρέσεως καὶ προσθέσεως. -
- +ἡ αὔξησις ἔστι τι.

11a
+ +
+ ιβ′ περὶ ἀφαιρέσεως καὶ προσθέσεως.

Ὅτι δὲ οὐδέν ἐστιν ἀφαίρεσις, ἐντεῦθεν ἐπιλογίζονται. εἰ ἀφαιρεῖταί τι ἀπό τινος, ἤτοι τὸ ἴσον ἀπὸ τοῦ ἴσου ἀφαιρεῖται @@ -7807,17 +7867,17 @@ scr.: τοῦτο G: hoc Τ 26 ἐν add. T (in quinque) 29 τετράσι G παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστιν, οὐδὲ προστίθεται οὐδὲν -οὐδενί.

-ιγ΄ περὶ μεταθέσεως. -
- +οὐδενί.

+ +
+ ιγ′ περὶ μεταθέσεως.

Τῇ’ δὲ τῆς προσθέσεως καὶ τῆς ἀφαιρέσεως καὶ τῆς τοπικῆς κινήσεως ὑποστάσει συμπεριγράφεται καὶ ἡ μετάθεσις (αὕτη γὰρ ἀπό τινος μέν ἐστιν ἀφαίρεσις τινὶ δὲ - πρόσθεσις μεταβατικῶς),

-ἰδ’ περὶ ὅλου καὶ μέρους. -
- + πρόσθεσις μεταβατικῶς),

+ +
+ ιδ′ περὶ ὅλου καὶ μέρους.

Καὶ τὸ ὅλον δὲ καὶ τὸ μέρος. κατὰ μὲν γὰρ συνέλευσιν καὶ πρόσθεσιν τῶν μερῶν τὸ ὅλον γίγνεσθαι δοκεῖ, κατ’ ἀφαίρεσιν δέ τινος ἤ τινων παύεσθαι τοῦ ὅλον εἶναι. @@ -7858,10 +7918,11 @@ scr.: τοῦτο G: hoc Τ 26 ἐν add. T (in quinque) 29 τετράσι G Ταῦτα μὲν οὖν ἄλλως εἰρήσθω κατὰ παρέκβασιν, -ἐπειδὴ ἅπαξ ὅλου καὶ μέρους ἐπεμνήσθημεν.

-ἰέ περὶ φυσικῆς μεταβολῆς. -
- +ἐπειδὴ ἅπαξ ὅλου καὶ μέρους ἐπεμνήσθημεν.

+ + +
+ ιε′ περὶ φυσικῆς μεταβολῆς.

‘Ανυπόστατον δὲ εἶναι λέγουσί τινες καὶ τὴν καλουμένην φυσικὴν μεταβολήν, λόγοις ἐπιχειροῦντες τοιούτοις. εἰ εἰ μεταβάλλει @@ -7934,13 +7995,12 @@ ante εἰ L inser. ὃ Fabr. qui οὐ scripsit, quod correxit Pasquali 6 μεταβάλλειν Fabr. : μεταβάλλει G 7 τις EAB : τι ML || lacunam quam statuit sic fere explendam censet Bekker ἤτοι <αἰσθητή ἐστιν -νοητή. καὶ αἰσθητὴ μὲν οὔκ ἐστιν· αἱ μὲν γὰρ> αἰσθήσεις +νοητή. καὶ αἰσθητὴ μὲν οὔκ ἐστιν· αἱ μὲν γὰρ> αἰσθήσεις

-ις΄ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς. - - +
+ ις′ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς.

Συμπεριτρέπεται μὲν οὖν καὶ ἡ γένεσις καὶ ἡ φθορὰ τῇ προσθέσει καὶ τῇ ἀφαιρέσει καὶ τῇ φυσικῇ μεταβολῇ @@ -8014,9 +8074,10 @@ sic fere explendam censet Bekker ἤτοι <αἰσθητή ἐστιν οὐδὲν ἔστιν, οὐδὲ φθείρεταί τι.

Ταῦτα μὲν οὖν ὡς ἐν ὑποτυπώσει καὶ περὶ τῶν κινήσεων ἀρκέσει λελέχθαι, οἶς ἕπεται τὸ ἀνύπαρκτον εἶναι καὶ -ἀνεπινόητον τὴν κατὰ τοὺς δογματικοὺς φυσιολογίαν.

-ἵζ’ περὶ μονῆς. -
+ἀνεπινόητον τὴν κατὰ τοὺς δογματικοὺς φυσιολογίαν.

+ +
+ ιζ′ περὶ μονῆς.

Ἑπομένως δὲ καὶ περὶ τῆς ὡς πρὸς τὴν φύσιν μονῆς ἠπόρησάν τινες λέγοντες, ὅτι τὸ κινούμενον οὐ μένει, @@ -8055,9 +8116,10 @@ Kayser coll. p. 146,15; at malim ἀποθορήσεις cf. p. 49,19. τῶν προειρημένων οὐκ ἄνευ τόπου ἤ χρόνου ἐπινοεῖται, μετιτέον ἐπὶ τὴν περὶ τούτων σκέψιν· ἐὰν γὰρ ταῦτα δείξῃ τις ἀνυπόστατα, ἀνυπόστατον ἔσται καὶ διὰ -ταῦτα ἐκείνων ἕκαστον. ἀρξώμεθα δὲ ἀπὸ τοῦ τόπου.

-ἴη περὶ τόπου. -
+ταῦτα ἐκείνων ἕκαστον. ἀρξώμεθα δὲ ἀπὸ τοῦ τόπου.

+ +
+ ιη′ περὶ τόπου.

Τόπος τοίνυν λέγεται διχῶς, κυρίως καὶ καταχρηστικῶς, @@ -8275,12 +8337,12 @@ saepius: ἐμβριθεστάταις Bekk. 22 τῇ alt. om. L διόπερ οὐθετέρῳ προστιθέμεθα ὅσον ἐπὶ τοῖς λεγομένοις ὑπὸ τῶν δογματικῶν, ἀλλ’ ἐπέχομεν περὶ τοῦ τόπου.

28 τῷ om. edd. 10 τῷ τόπῳ L 24 fort. οὗτοι οἱ -λόγοι? +λόγοι?
-ἴθ’ περὶ χρόνου. - - + +
+ ιθ′ περὶ χρόνου.

Τὸ δὲ αὐτὸ πάσχομεν καὶ ἐν τῇ περὶ τοῦ χρόνου ζητήσει· ὅσον μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖς φαινομένοις δοκεῖ τι εἶναι ὁ χρόνος, ὅσον δὲ ἐπὶ τοῖς περὶ αὐτοῦ λεγομένοις @@ -8453,10 +8515,10 @@ Gen. et A corr. : μόνης MLEB 11 fort. γὰρ <ἀλλήλαις>? ἐστιν ὁ χρόνος. ἐδείκνυτο δέ, ὅτι οὐδὲ ἀγένητός ἐστιν. μήτε οὖν γενητὸς ὢν μήτε ἀγένητος οὐδ’ ὅλως ἔστιν· ἕκαστον γὰρ τῶν ὄντων ἤτοι γενητὸν ἤ ἀγένητον εἶναι -προσήκει.

-κ’ περὶ ἀριθμοῦ. -
- +προσήκει.

+ +
+κ′ περὶ ἀριθμοῦ.

Επεὶ δὲ ὁ χρόνος δοκεῖ μὴ ἄνευ ἀριθμοῦ θεωρεῖσθαι, οὐκ ἂν εἴη ἄτοπον καὶ περὶ ἀριθμοῦ βραχέα διεξελθεῖν. @@ -8676,18 +8738,19 @@ Bekk.: ἑκάστην G ἀριθμητοῖς ἔχει τὴν ὑπόστασιν , οὐδὲ ἔστι τι ὁ ἀριθμὸς ὅσον ἐπὶ ταῖς περιεργίαις ταῖς ὑπὸ τῶν δογματικῶν εἰσενηνεγμέναις. τοσαῦτα μὲν καὶ περὶ τοῦ φυσικοῦ καλουμένου -τῆς φιλοσοφίας μέρους ἀρκούντως ὧς ἐν ὑποτυπώσει λελέχθω.

-κα περὶ τοῦ ἠθικοῦ μέρους τῆς φιλοσοφίας. -
- +τῆς φιλοσοφίας μέρους ἀρκούντως ὧς ἐν ὑποτυπώσει λελέχθω.

+ +
+ κα′ περὶ τοῦ ἠθικοῦ μέρους τῆς φιλοσοφίας.

Λείπεται τὸ ἠθικόν, ὅπερ δοκεῖ τὴν διάκρισιν τῶν τε καλῶν καὶ κακῶν καὶ ἀδιαφόρων καταγίγνεσθαι. ἵνα οὖν κεφαλαιωδῶς καὶ περὶ τούτου διαλάβωμεν , περὶ τῆς ὑπάρξεως τῶν τε ἀγαθῶν καὶ κακῶν καὶ ἀδιαφόρων ζητή- -σωμεν, τὴν ἔννοιαν ἑκάστου προεκθέμενοι.

-κβ΄ περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν καὶ ἅδ’ ιαφόρων. -
- +σωμεν, τὴν ἔννοιαν ἑκάστου προεκθέμενοι.

+ + +
+ κβ′ περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν καὶ ἅδ’ ιαφόρων.

Φᾶσίν οὖν οἱ Στωικοὶ (Stoic. fr. III 75 A) ἀγαθὸν εἶναι ὠφέλειαν ἢ οὐχ ἕτερον ὠφελείας, ὠφέλειαν μὲν λέγοντες τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν σπουδαίαν πρᾶξιν, @@ -8827,10 +8890,10 @@ communitatem cum aliis Τ 33 οὕτω καὶ Τ (ita et): οὕτως G τῇ ἐννοίᾳ τῶν προειρημένων ἑκάστου· οὐδὲν δὲ ἀπεικὸς πεπόνθασιν ἐν ἀνυποστάτοις τάχα πράγμασι σφαλλόμενοι. ὅτι γὰρ οὐδὲν τῇ φύσει ἐστὶν ἀγαθὸν ἢ κακὸν ἢ ἀδιάφορον, -ἐντεῦθέν τινες ἐπιλογίζονται.

-κγ΄ εἰ ἔστι τι φύσει ἀγαθὸν καὶ κακὸν καὶ ἀδιάφορον. -
- +ἐντεῦθέν τινες ἐπιλογίζονται.

+ +
+ κγ′ εἰ ἔστι τι φύσει ἀγαθὸν καὶ κακὸν καὶ ἀδιάφορον.

Τὸ πῦρ φύσει ἀλεαῖνον πᾶσι φαίνεται ἀλεαντικόν, καὶ ἡ χιὼν φύσει ψύχουσα πᾶσι φαίνεται ψυκτική, καὶ πάντα τὰ @@ -8955,10 +9018,11 @@ se): ἑαυτὸ G 19 παραλείπωμεν ML: παραλίπομεν EAB πῶς ἐν ἀτόμων σωρῷ δυνατὸν ἡδονὴν γίγνεσθαι καὶ συγ- κατάθεσιν ἢ κρίσιν τοῦ τόδε μὲν αἱρετὸν εἶναι καὶ ἀγαθόν, - τόδε δὲ φευκτὸν καὶ κακόν, ἀμήχανον εἰπεῖν.

-κδ΄ τί ἐστιν ἡ λεγομένη τέχνη περὶ βίον. -25a
- + τόδε δὲ φευκτὸν καὶ κακόν, ἀμήχανον εἰπεῖν.

+ +
+ κδ′ τί ἐστιν ἡ λεγομένη τέχνη περὶ βίον. +25a

Πάλιν οἱ Στωικοὶ (Stoic. fr. II 96 Arn.) περὶ ψυχὴν ἀγαθά φασιν εἶναι τέχνας τινὰς, τὰς ἀρετάς· τέχνην δὲ εἶναί φασι (Stoic. fr. I 73 Arn.) σύστημα ἐκ @@ -9555,13 +9619,14 @@ MEAB 7 τούτων Τ (de hiis): αὐτῶν G §§ 235—237 ~ I 25—27, adv. dogm. V 158—161. 18 post πρακτέον Gen. inser. ἢ μὴ πρακτέον 19 δὲ om. Τ 27 λιποψυχεῖν EB 33 καὶ om. Τ cf. p. 8, 23sqq. 3 desistere -compellemus Τ +compellemus Τ

- -κέ εἰ ἐστι τέχνη περὶ βίον.

- +
+ κε′ εἰ ἐστι τέχνη περὶ βίον. + +

Δῆλον δὲ ἐκ τῶν προειρημένων, ὅτι οὐδὲ τέχνη τις ἂν εἴη περὶ τὸν βίον. εἰ γὰρ ἔστι τοιαύτη τέχνη, περὶ τὴν θεωρίαν τῶν τε ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν καὶ τῶν ἀδιαφόρων @@ -9722,11 +9787,10 @@ om. T οὐδὲν δὲ ἴδιον ἔργον ὁρᾶται τῆς περὶ τὸν βίον λεγομένης τέχνης, οὐ καταλαμβάνεται αὕτη. διόπερ οὐδὲ διαβεβαιοῦσθαι περὶ αὐτῆς δύναταί τις, ὅτι ἐστὶν -ὑπαρκτή.

-κέ εἰ γίνεται ἐν ἀνθρώποις ἡ περὶ τὸν βίον -τέχνη. -
+ὑπαρκτή.

+
+ κς′ εἰ γίνεται ἐν ἀνθρώποις ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη.

Καὶ μὴν εἰ γίνεται ἐν ἀνθρώποις ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη, ἤτοι φύσει ἐγγίνεται αὐτοῖς ἢ διὰ μαθήσεως καὶ @@ -9750,18 +9814,19 @@ G: expedit Τ 5 <τὸ μνῆμα> ἐᾶς. Dyroff coll. p. 583, 28 Arn.) τὴν τέχνην σύστημα ἐκ καταλήψεων εἷναι 30a βούλονται συγγεγυμνασμένων, διὰ πείρας τέ τινος καὶ μαθήσεως ἐμφαίνουσι μᾶλλον ἀναλαμβάνεσθαι τάς τε ἄλλας -τέχνας καὶ ταύτην περὶ ἧς ὁ λόγος.

-κζ΄ εἰ διδακτή ἐστιν ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη. -
- +τέχνας καὶ ταύτην περὶ ἧς ὁ λόγος.

+ +
+ κζ′ εἰ διδακτή ἐστιν ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη.

Ἀλλ' οὐδὲ διδασκαλίᾳ καὶ μαθήσει ἀναλαμβάνεται. ἴνα γὰρ ὑπόστασιν ἔχῃ ταῦτα, δεῖ τρία προωμολογῆσθαι, τὸ διδασκόμενον πρᾶγμα, τὸν διδάσκοντα καὶ τὸν μανθάνοντα, τὸν τρόπον τῆς μαθήσεως. οὐδὲν δὲ τούτων ὑφέστηκεν· -οὐδὲ ἡ διδασκαλία ἄρα.

-κη εἰ ἔστι τι διδασκόμενον. -
- +οὐδὲ ἡ διδασκαλία ἄρα.

+ +
+ κη′ εἰ ἔστι τι διδασκόμενον. +

Οἶον γοῦν τὸ διδασκόμενον ἤτοι ἀληθές ἐστιν ἢ ψεῦδις· καὶ εἰ μὲν ψεῦδος, οὐκ ἂν διδάσκοιτο· ἀνύπαρκτον γάρ φασιν εἶναι τὸ ψεῦδος, ἀνυπάρκτων δὲ οὐκ ἂν εἴη @@ -9823,10 +9888,11 @@ L: -ομολογεῖσθαι EAB 8 λέγοιτο om. L αὐτῷ, ὄν ἐστιν. καὶ ἄλλως, εἴτε φαινόμενον εἴη τὸ ὂν ὃ λέξουσι διδάσκεσθαι, εἴτε ἄδηλον, ταῖς εἰρημέναις ἀπορίαις ὑποπῖπτον ἀδίδακτον ἔσται. εἰ δὲ μήτε τὸ ὂν διδάσκεται -μήτε τὸ μὴ ὄν, οὐδέν ἐστι τὸ διδασκόμενον.

-κθ΄ εἰ ἔστιν ὁ δ’ διδάσκων καὶ ὁ μανθάνων. -
+μήτε τὸ μὴ ὄν, οὐδέν ἐστι τὸ διδασκόμενον.

+ +
+ κθ′ εἰ ἔστιν ὁ δ’ διδάσκων καὶ ὁ μανθάνων.

Συμπεριτρέπεται μὲν οὖν τούτῳ ὅ τε διδάσκων καὶ ὁ μανθάνων 5 οὐδὲν δὲ ἧττον καὶ κατὰ ἰδίαν ἀποροῦνται. @@ -9909,8 +9975,11 @@ P Paris suppl. 133: ἔγκατ’ G 29 λέγοι Gen. 33 τεχνίτης τὸν τεχνίτην διδάσκει μήτε ὁ ἄτεχνος τὸν ἄτεχνον μήτε ὁ ἄτεχνος τὸν τεχνίτην μήτε ὁ τεχνίτης τὸν ἄτεχνον, παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστιν, οὔτε ὁ διδάσκων ἔστιν οὔτε -ὁ διδασκόμενος.

-λ΄ εἰ ἔστι τις μαθήσεως τρόπος. +ὁ διδασκόμενος.

+ +
+ λ′ εἰ ἔστι τις μαθήσεως τρόπος. +

Μὴ ὄντος δὲ μήτε τοῦ μανθάνοντος μήτε τοῦ διδάσκοντος καὶ ὁ τρόπος τῆς διδασκαλίας παρέλκει.

@@ -10008,9 +10077,11 @@ p. 182,12 33 ἐναργείᾳ utrobique Fabr.: ἐνεργείᾳ GPT (actu)Εἰ μέντοι καὶ δοίη τις ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόντος ἐγγένεσαί τινι τὴν ὀνειροπολουμένην τέχνην περὶ τὸν βίον, βλαβερὰ καὶ ταραχῆς αἰτία φανήσεται μᾶλλον τοῖς ἔχουσιν -αὐτὴν ἢ ὠφέλιμος.

-λα΄ εἰ ὠφελεῖ ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη τὸν ἔχοντα -ἀυτὴν. +αὐτὴν ἢ ὠφέλιμος.

+ +
+ λα′ εἰ ὠφελεῖ ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη τὸν ἔχοντα ἀυτὴν. +

Αὐτίκα γοῦν, ἴνα παραδείγματος ἕνεκεν ὀλίγα ἀπὸ πολλῶν εἴπωμεν, ὠφελεῖν ἂν δοκοίη τὸν σοφὸν ἡ περὶ 29a τὸν βίον τέχνη ἐγκράτειαν αὐτῷ παρεχομένη ἐν ταῖς @@ -10085,11 +10156,10 @@ sicut p. 587,25. 17 18 20 21 ἣ pro εἰ P sicut G ἧ p. 588, 1.

Τοσαῦτα καὶ περὶ τοῦ ἠθικοῦ τόπου συμμέτρως ὧς ἐν ὑποτυπώσει διεξελθόντες , ἐνταῦθα περιγράφομεν καὶ τὸ τρίτον σύνταγμα καὶ τὸ πᾶν τῶν Πυρρωνείων ὑποτυπώσεων -σπούδασμα, ἐκεῖνο ἐπειπόντες·

-λβ΄ διὰ τί ὁ σκεπτικὸς ἐνίοτε ἀμυδροὺς ταῖς -πιθανότησιν ἐρωτᾶν ἐπιτηδεύει λόγους. -
- +σπούδασμα, ἐκεῖνο ἐπειπόντες·

+ +
+ λβ′ διὰ τί ὁ σκεπτικὸς ἐνίοτε ἀμυδροὺς ταῖς πιθανότησιν ἐρωτᾶν ἐπιτηδεύει λόγους.

Ὁ σκεπτικὸς διὰ τὸ φιλάνθρωπος εἷναι τὴν τῶν δογματικῶν οἴησίν τε καὶ προπέτειαν κατὰ δύναμιν ἰᾶσθαι λόγῳ @@ -10126,7 +10196,7 @@ Bekk. 16 σφοδρᾷ scr. cum Gr et T (vehementi presumptuositate):

- +