Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται συνειδητά για τον προγραμματισμό της διάδρασης και κυρίως δεν σκοπεύουν να γίνουν επαγγελματίες του κλάδου. Ταυτόχρονα, η διάχυση της αντίστοιχης τεχνολογίας σε όλους τους τομείς της ζωής τους τείνει να τους μετατρέψει σε απλούς καταναλωτές μιας τεχνολογίας που δεν έχει μόνο καλές χρήσεις. Επιπλέον, τα πρόσφατα ιστορικά παραδείγματα έχουν δείξει ότι ακόμη και οι καλές χρήσεις του προγραμματισμού της διάδρασης έχουν πολλές αρνητικές πλευρικές επιπτώσεις. Επομένως, σε πρώτο επίπεδο η κατανόηση και σε δεύτερο επίπεδο η δια βίου ανάπτυξη δεξιοτήτων στον προγραμματισμό της διάδρασης είναι αναγκαιότητες. Υπάρχουν δύο πολύ αναπαραστατικές αναλογίες για τη σπουδαιότητα του προγραμματισμού της διάδρασης.
Η πρώτη αναλογία δίνει έμφαση στην 'απειλή' που αφορά όσους αγνοούν τι τροφές καταναλώνουν. Οι ίδιες τροφές που είναι απαραίτητες για την επιβίωσή μας, μπορεί να γίνουν απειλή, όταν δε δέχονται τη σωστή διαχείριση, από την καλλιέργεια μέχρι τη διάθεσή τους. Υπάρχουν πάρα πολλοί που θα αναζητήσουν τις κατάλληλες πιστοποιήσεις και πολλοί που θα πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους και θα αναλάβουν τον έλεγχο μεγάλου μέρους της αλυσίδας της διατροφής τους. Όπως ο έλεγχος των μηχανισμών της διατροφής είναι απαραίτητος για την καλή σωματική υγεία, αντίστοιχα, ο προγραμματισμός της διάδρασης είναι απαραίτητος για όσους δίνουν προτεραιότητα στον τρόπο που χειρίζονται την πληροφορία, η οποία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο πώς διασκεδάζουμε, επικοινωνούμε, μαθαίνουμε, δουλεύουμε, και εν τέλει στο πώς ζούμε σε μια σύγχρονη κοινωνία της πληροφορίας. Σε αναλογία με την τροφή, μπορούμε να πούμε ότι η πληροφορία είναι ένα είδος γνωστικής τροφής για τον άνθρωπο και ο προγραμματισμός της διάδρασης είναι ο μηχανισμός που ελέγχει την παραγωγή, τη ροή, και την κατανάλωσή της.
Η δεύτερη αναλογία δίνει έμφαση στην 'ελπίδα' για όσους βλέπουν στον προγραμματισμό της διάδρασης ένα εργαλείο δημιουργίας. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ακούνε μουσική και παίζουν βιντεο-παιχνίδια, αλλά πάντα θα υπάρχουν και εκείνοι που θα θέλουν να παίξουν μουσική, να αλλάξουν ένα βιντεο-παιχνίδι ή ακόμη και να δημιουργήσουν μουσική και νέα παιχνίδια. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο προγραμματισμός της διάδρασης είναι ο θεμελιώδης λίθος για την κατανόηση της δημιουργικής διαδικασίας. Σίγουρα δεν πρόκειται να γίνουν όλοι προγραμματιστές βιντεο-παιχνιδιών, όμως όλοι θα ωφεληθούν από μια καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών λειτουργίας της ολοένα και περισσότερο ψηφιακής μας ζωής, όπως ακριβώς ωφελούνται όλοι οι άνθρωποι από μια μεγαλύτερη απόλαυση της μουσικής ακρόασης, όταν γνωρίζουν πώς παίζεται και πώς φτιάχνεται η μουσική, ακόμη και αν δεν γίνουν όλοι μουσικοί.
Στα παραπάνω είδαμε ότι εκείνοι που κατανοούν τις διεργασίες επεξεργασίας της πληροφορίας, και ακόμη περισσότερο, αυτοί που μπορούν να τις επηρεάσουν ή να δημιουργήσουν νέες, θα είναι οι πρωταγωνιστές στην επόμενη βιομηχανική επανάσταση. Εκτός από την προσωπική έκφραση και βελτίωση, η αξία του προγραμματισμού της διάδρασης είναι ανεκτίμητη στην κοινωνική κλίμακα καθώς και στην πολιτισμική της διάσταση. Ο προγραμματισμός ενός υπολογιστή που δεν έχει διάδραση με ανθρώπους μπορεί να βελτιστοποιήσει (ποσοτικά) τη ζωή των ανθρώπων, αλλά δεν μπορεί να επιφέρει μεγάλες ποιοτικές αλλαγές. Για παράδειγμα, ο προγραμματισμός ενός αυτόνομα κινούμενου οχήματος είναι αναγκαία -αλλά όχι ικανή- προϋπόθεση για να το χρησιμοποιήσουμε, αφού θα πρέπει να συνοδεύεται και από μια διεπαφή που θα οργανώνει τις μετακινήσεις μας, οι οποίες άλλωστε είναι ο βασικός λόγος χρήσης ενός μεταφορικού οχήματος. Το φαινόμενο αυτό γίνεται ακόμη εντονότερο όταν η δημιουργία ενός οικοσυστήματος εφαρμογών που διευκολύνουν την εύρεση μεταφορικού μέσου (π.χ., Uber) αλλάζει με πολύ γρήγορο τρόπο την ανάγκη για αγορά ιδιωτικού αυτοκινήτου, καθώς και τον τρόπο που λειτουργεί η αγορά των ταξί.
Ένας νέος αλγόριθμος μπορεί να κάνει εφικτή, γρηγορότερη ή οικονομικότερη κάποια ανθρώπινη διεργασία, όταν όμως δημιουργούμε (ή έστω αλλάζουμε) ένα πρόγραμμα υπολογιστή που έχει διάδραση με ανθρώπους, τότε η αλλαγή και οι επιπτώσεις της (θετικές ή αρνητικές) μπορεί να είναι πολλές τάξεις μεγέθους μεγαλύτερες. Για παράδειγμα, τη δεκαετία του 1990, οι επιστήμονες δημιούργησαν τον αλγόριθμο συμπίεσης μουσικής MP3, ο οποίος επέτρεψε τη συμπίεση των μουσικών αρχείων σε πολύ μικρά μεγέθη ικανά να μεταφερθούν ακόμη και μέσα από σχετικά αργές γραμμές δικτύωσης υπολογιστών. Ο αλγόριθμός αυτός, σε συνδυασμό με νέα δικτυακά πρωτόκολλα και κυρίως με μια διεπαφή κατανοητή από τον μέσο χρήστη, έφερε στο προσκήνιο την ανταλλαγή μουσικών αρχείων. Αυτή η νέα πρακτική των χρηστών, μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία, μετασχημάτισε τη μουσική βιομηχανία και την παραγωγή μουσικής σε άλμπουμ. Επομένως, οι αλλαγές που μπορούμε να πετύχουμε με την κατανόηση του προγραμματισμού της διάδρασης είναι περισσότερες από την απλή βελτίωση ενός διαδραστικού προγράμματος υπολογιστή και φτάνουν μέχρι τον μετασχηματισμό της οικονομίας, της κοινωνίας και των αντιλήψεων για βασικές αξίες, όπως αυτή της ιδιοκτησίας.