pre.txt

# Πρόλογος

![](aristotle-learning.md){.epigraph}

Ο σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να δώσει μια σύντομη εισαγωγή
στα συστήματα διάδρασης ανθρώπου και υπολογιστή
και, κυρίως, να ενθαρρύνει έναν κριτικό διάλογο
αναφορικά με τις ατομικές και συλλογικές επιλογές,
οι οποίες έχουν διαμορφώσει τα σύγχρονα συστήματα.
Η μελέτη των παλαιότερων συστημάτων έχει ιστορικό χαρακτήρα
μόνο σε μια πρώτη επιφανειακή ανάγνωση,
γιατί ο βασικός σκοπός είναι να εντοπιστούν
εκείνες οι συνθήκες, οι δυνάμεις και τα υλικά,
τα οποία θα επιτρέψουν την κατασκευή νέων συστημάτων.
Μέσα από την κριτική ανάλυση των παλαιότερων συστημάτων
προκύπτουν ερμηνείες για τη μορφή τους.
Επιπλέον, η μελέτη των παλαιότερων συστημάτων αποκαλύπτει
τις διαχρονικές αξίες και τις βέλτιστες πρακτικές,
οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερα συστήματα διάδρασης,
με τρόπο συστηματικό και με τεκμηριωμένες παραδοχές.

Μια προσεκτική μελέτη των παραδοσιακών και των σύγχρονων συστημάτων διάδρασης 
δείχνει ότι δημιουργήθηκαν σε ένα συγκεκριμένο
τεχνολογικό και πολιτισμικό πλαίσιο
και ότι εξυπηρετούν συγκεκριμένα κίνητρα και στόχους. 
Αυτή η διαπίστωση απελευθερώνει τον αναγνώστη,
καθώς του επιτρέπει να κατανοήσει όλα τα σύγχρονα συστήματα,
απλά ως ένα στιγμιότυπο μιας διαδρομής με πολλές εναλλακτικές,
και όχι ως κάτι αναπόφεκτο, ούτε καν ως αναγκαίο βήμα,
γι' αυτά που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν.
Πέρα από μια κριτική ανάγνωση της τεχνολογικής εξέλιξης,
το κυρίαρχο αφήγημα που διατρέχει το σώμα του κειμένου,
αλλά και το συμπληρωματικό του περιεχόμενο,
είναι η έμφαση σε εκείνες τις διαχρονικές
τεχνολογίες και τεχνικές που επιτρέπουν
την κατασκευή νέων εναλλακτικών συστημάτων διάδρασης
για τις ανάγκες του σήμερα αλλά και του αύριο.

Αυτό που παραμένει διαχρονικό
δεν είναι τόσο κάποια δεδομένη γραφική διεπαφή,
όπως αυτή του κινητού ή του επιτραπέζιου συστήματος,
αλλά κυρίως εκείνη η σύνθεση υλικών και δυνάμεων όπως
οι διαδραστικές αξίες, οι μέθοδοι, τα αρχέτυπα, οι τεχνικές, 
και τα μοντέλα τα οποία δημιούργησαν εκείνες τις διεπαφές.
Με αυτόν τον τρόπο, ο αναγνώστης μαθαίνει κυρίως να σκέφτεται
για τις συνθήκες και για τον τρόπο
που κατασκευάστηκαν τα υπάρχοντα διαδραστικά συστήματα,
έτσι ώστε να μπορέσει στη συνέχεια,
αφού κρίνει και ερμηνεύσει το παρελθόν,
να συνθέσει τις δυνάμεις της σύγχρονης εποχής
για την κατασκευή μελλοντικών συστημάτων διάδρασης.

Οι παραπάνω παραδοχές επηρεάζουν το περιεχόμενο και τη μορφή του βιβλίου.
Το περιεχόμενο μοιάζει σαν να γράφτηκε τη δεκαετία του 2000,
έτσι ώστε σε δέκα χρόνια από σήμερα να έχει την ίδια αξία,
αφού η κατανόηση μας για εκείνα τα συστήματα
θα έχει αλλάξει λίγο στο μεταξύ.
Επιπλέον, δίνεται έμφαση στα κλασικά συστήματα διάδρασης,
γιατί με τη βοήθεια της χρονικής απόστασης που έχουμε,
μπορούμε να ξεχωρίσουμε πιο εύκολα τις ιδιότητες εκείνες
οι οποίες είναι διαχρονικές από εκείνες που απλά εξυπηρετούσαν παλιά κίνητρα,
ή που ταίριαζαν στο οργανωσιακό πλαίσιο μιας εποχής ή ενός οργανισμού.
Αντίστοιχα, και η μορφή του βιβλίου ακολουθεί το περιεχόμενό του και
συνοδεύεται από εικόνες συστημάτων που θεωρούνται κλασικά,
ανεξάρτητα από την αρχική αποδοχή τους,
με την προϋπόθεση ότι περιέχουν αξίες και ιδέες που τελικά συναντάμε διαχρονικά.

Συνοπτικά, σε αυτό το βιβλίο γίνεται μια σύνθεση γνώσεων
με στόχο την έμπνευση του αναγνώστη,
ο οποίος θα αναζητήσει περισσότερα έξω από αυτό,
και, γιατί όχι, θα μπει σε έναν διάλογο με τον συγγραφέα,
στο αποθετήριο ανοιχτού πηγαίου κειμένου του βιβλίου,
το οποίο υπάρχει για αυτόν τον σκοπό.
Με αυτόν τον τρόπο, τόσο η συγγραφή όσο και η ανάγνωση
αυτού του βιβλίου, γίνονται με τη μορφή ενός κριτικού διαλόγου,
όπως ακριβώς δηλαδή και το πνεύμα που διατρέχει το βιβλίο
απέναντι στις τεχνολογίες των συστημάτων διάδρασης.